Vrijdagavond zag CAMPO de zaal vollopen voor de dansvoorstelling ‘Invited’ van Seppe Baeyens, choreograaf verbonden aan Wim Vandekeybus’ compagnie Ultima Vez. Een voorstelling zonder stoelen of hoog podium, want bij ‘Invited' draait alles om interactie: geen toeschouwers, geen choreografie.

De zaal loopt vol en het publiek wordt gevraagd plaats te nemen op een langwerpige zitzak die in een spiraal gedraaid is en zo de volledige ruimte vult. Het publiek dat niet actief wil deelnemen aan de voorstelling, gaat veilig weggedoken in de uithoeken van de zaal zitten. Wanneer iedereen een plekje heeft gevonden, worden de lichten gedoofd, het is pikdonker nu. Je voelt de vragende en ietwat onwennige blikken de ruimte rondgaan. Het is beangstigend en tegelijkertijd geruststellend om met zoveel mensen opgehoopt te zitten in een pikdonkere en muisstille zaal. De voorstelling vangt aan met het gezang van een jongeman, maar al snel volgen meerdere stemmen en melodieën. Dan maak je als publiek de keuze om zelf ook deel uit te maken van de voorstelling. Ga je zelf meezingen met een van de melodielijnen of geniet je van de assertiviteit van anderen? Met het zaallicht verdwijnt ook een spreekwoordelijke drempel, want wat begint als een aarzelende ‘lalala’ mondt uiteindelijk uit in een collectieve zangstonde. De toon is letterlijk gezet. 

Invited is een dynamisch spel van leiden en volgen, van onwennigheid en spontaniteit, van vertrouwen zoeken en geven.

Het is die assertiviteit die de hele voorstelling in vraag wordt gesteld. De zaal klaart opnieuw op en wordt nu één groot podium voor ieder van ons. Een voor een nodigen de dansers lukraak mensen uit het publiek uit om mee te stappen in een choreografie die zowel toegankelijk als uitdagend is. Met sprekende blikken en kordate maar liefdevolle handgebaren maken de dansers telkens opnieuw duidelijk wat er van het publiek verwacht wordt, terwijl je als publiek toch het gevoel krijgt dat je zelf de choreografie maakt: jij kiest welke kant je op loopt, springt of kijkt. Het is een dynamisch spel van leiden en volgen, van onwennigheid en spontaniteit, van vertrouwen zoeken en geven. 

Jong en oud schudden dankzij de vriendelijke glimlach die ze toegestuurd krijgen, de terughoudendheid van zich af en stappen mee in het verhaal dat ter plekke geschreven wordt.

Dit alles wordt begeleid door live muziek van Karen Willems, Stef Heeren en Kwinten Mordijck, die vaak met slechts enkele meeslepende klanken de dansers (en dan hebben we het over iedereen aanwezig) ondersteunen in hun choreografie. Muziek vertraagt en versnelt, gaat luid en dan weer stil en stuurt zo de bewegingen die gemaakt worden. Soms lijkt het allemaal heel chaotisch en loopt iedereen een andere kant uit, maar zelfs dan blijft een mooi verbonden geheel over. En die verbondenheid komt vanuit de diverse groep dansers, die elk hun eigenheid in de voorstelling leggen en met een ongelooflijke generositeit iedereen uitnodigen en ontwapenen. Jong en oud schudden dankzij de vriendelijke glimlach die ze toegestuurd krijgen, de terughoudendheid van zich af en stappen mee in het verhaal dat ter plekke geschreven wordt.

Wat voor sommigen een onwennige beleving was, vonden wij een heel mooi avontuur. Seppe Baeyens en zijn team van professionele en niet-professionele dansers hebben ons meegenomen op een reis naar een plek tussen bevreemding en naïeve onschuld met een gevoel van samenhorigheid en harmonie. Een heuse aanrader voor wie houdt van het verkennen van de eigen grenzen.

'Invited' tourt nog het hele voorjaar door België en Europa, en ja, echt iedereen is uitgenodigd. Alle speeldata kan je hier terugvinden. 

Review: Lobke Vangansbeke & Dario Rens.