Gisteravond zorgde de Sint-Jacobskerk voor een avond in het teken van De Groote Oorlog. Alweer die oorlog? Ja, het is nog steeds 100 jaar geleden, en opdat wij nog altijd niet vergeten. En zij die dat niet-vergeten nog niet beu zijn, werden daarvoor gisteravond rijkelijk beloond. 

Een koor van Sint-Bavohumaniora-leerlingen leidde de avond in. De studenten zongen bewerkte popliedjes om niet te zwaar te starten. Gotye en Simon and Garfunkel. Een mooie inleiding van wat komen ging toen La Revue Blanche begon te spelen.

La Revue Blanche is een kamermuziek ensemble bestaande uit harp (Anouk Sturtewagen), fluit (Caroline Peeters), altviool (Kris Hellemans) en sopraan (Lore Sinon). Het ensemble is vernoemd naar het negentiende eeuwse literaire tijdschrift La Revue Blanche, waarin o.a. Debussy en Proust publiceerden. De witte revue, omdat alle kleuren samen wit maken en vanuit een wit blad nieuwe meningen kunnen ontstaan. In die traditie werkt het muziekensemble. De vier beperken zich niet tot een bepaalde stijl of genre. Ze nemen wat ze mooi vinden en maken daar iets eigens van. Daarnaast werken ze vaak samen voor interdisciplinaire producties, zoals bijvoorbeeld Shelter. Het niveau ervan erkende Klara al met een award voor Jonge Belofte, en terecht.

De avond stond, zoals gezegd, in het thema van De Groote Oorlog. De muziek werd daar dan ook op uitgekozen. Zoals La Revue Blanche dat doet, keek het voor de invulling van de avond verder dan de neus lang is. Een relatie met de oorlog als enige criterium. De playlist bestond o.a. uit Debussy, Ravel, Gurney en Eissler. Na een nummer of drie nam dichter en schrijver Stefan Hertmans het over. Hij schreef tenslotte hét boek over de Eerste Wereldoorlog en kon in deze samenkomst niet missen.

Hoewel de akoestiek van de kerk schitterend is, zodat het muziekensemble volledig tot zijn recht kwam, had de dichter een onhandig afgestemde microfoon. De voorgelezen fragmenten uit zijn boek Oorlog en Terpentijn bleven hierdoor gedeeltelijk onverstaanbaar. Een vervelende ruis, maar op den duur niet meer storend. En ook snel weer vergeten als Revue Blanche het weer overneemt.

Dat de al tien eeuwen oude kerk als decor voor de avond fungeerde is niet vanzelfsprekend. De kerk, die op de route van Santiago De Compostella ligt, was tot voor kort vrijwel niet toegankelijk voor bezoekers. Jacobus vzw bracht daar verandering in met het initiatief van een Cultuurkerk. De deuren open en een frisse wind, is het nieuwe motto. Een ontmoetingsplek voor cultuur en religie,  die samenkomen. Bijvoorbeeld om te luisteren naar een concert als Shelter. De stad is daarmee een actieve cultuurkerk rijker, en daar zijn wij heel blij om.