Blues rock, garage, psychedelic,… Plak er de naam op die je zelf wilt. Dans Dans is in de eerste plaats een trio van topmuzikanten met een onverdoezelbare passie voor muziek. Op 1 oktober streek de band neer in Vooruit, de maand gaat zo goed van start.

Al van het eerste nummer hangt er een koortsachtige spanning in de lucht. ‘Ja, het gaat er weer boenk op zijn’, hoor je iedereen denken. Het zinderende gitaarspel van Bert Dockx , de zwoele baslijnen van Frederic Lyenn en de doordringende drums van Steven Cassiers prikkelen onze verbeelding en brengen ons in hogere sferen. Het is eens wat anders dan staan moshen in een veel te kleine zaal. Dans Dans brengt een verhaal dat ons laat snakken naar meer - een echte pageturner. Ingetogen, maar toch meeslepend.

Het sterk staaltje improvisatiewerk waar de band om bekend staat werd ons deze keer ook niet onthouden. Bijna elke keer barstte er een storm los in de Balzaal van Vooruit. Bijna elke keer, want soms bleven we toch op onze honger zitten. Dockx en kompanen speelden iets minder goed op elkaar in dan we gewend zijn. Wat het feit niet wegneemt dat we stonden te kijken van de snerende gitaargeluiden die Dockx wist te produceren. Ook Lyenn en Cassiers wisten ons beurtelings te doen zweven met hun rake composities. Die mannen kunnen er wat van, dat valt niet te ontkennen.

Afsluiter ‘Au Hasard’. We wisten dat het ging komen, zaten er op te wachten, en het bracht grote voldoening. Boem paukeslag.  

Foto's: Bestov