Vrijdag stond Cloud Control op het kleine podium van de Charlatan. Zij kwamen helemaal from a land down under om een set te spelen waar wij van onder de indruk waren. Fijne indie/alternatieve rock met een hoek af. Of twee.

Maar laten we vooral beginnen met het voorprogramma, want zo gaat dat gewoonlijk. De Vlaamse, rockende band Dvkes warmde namelijk onze spieren op. Met wortels in talrijke andere bands (Statue, Psycho 44, Stavroz…) en met al enkele muzikale avontuurtjes achter de rug, brachten ze ons een portie alternatieve rock.

Het was duidelijk dat de jongens zich amuseerden op het podium en zoiets komt zeker over op het publiek. We kregen zelfs haast het gevoel dat ze ons lieten binnenkijken in hun repetitieruimte. Misschien moet deze bende in de toekomst nog een beetje werken aan hun eigenheid, maar voorlopig trakteerden ze ons op een meer dan degelijk rockgeluid.

Een uurtje later was het dan de beurt aan Cloud Control. Ze zetten instant toon met hun dansbare melodieën. Er wordt wel eens gezegd dat Cloud Control een kruising is tussen Tame Impala en Flaming Lips, en we kunnen ze geen ongelijk geven. Elk nummer bracht nochtans iets nieuws en ze wisten telkens opnieuw een andere sfeer te creëren. Op die manier wordt een concert nooit saai of oninteressant.

De vier afstammelingen van de Aboriginals konden er na een goed uur maar geen genoeg van krijgen en speelden daarom behoorlijk over de geplande setlist. Geen geklaag of misprijzen in de zaal, maar een gevoel van euforie. Ze mochten wel nog even verder doen, me dunkt.

Het leuke aan de -relatief kleine- zaal van Charlatan is dat de mogelijkheid vrij groot is om na het concert zomaar een bandlid tegen het lijf te lopen en een fijn gesprekje te houden. Zie, daar worden wij blij van. Wij blij, zij blij, iedereen blij. Zo simpel kan het soms zijn.