"PAW! Knots! Gehijg in je nek! Wankelende benen! En neer ga je.

Het is maar een van de vele manieren om uit te drukken dat je gegarandeerd plat gaat voor de muziek van ehm. Wacht even. Dit vraagt om copy/past-werk. Hypochristmutreefuzz!

Stuurse gitaren, een rauwe stem, algemene chaos, stekelig en energierijk als een egel op speed. Denk aan het kleine broertje van Radical Slave, de speelkameraden van The Germans, aartsvijand van ongeveer ieder knuffelbaar object. Welk genre wij daar op plakken?

Zelf drukken de heren het als volgt uit (naar aanleiding van hun in 2012 uitgebrachte EP):’ vliegende cymbalen, brullende boren, no-inputmix en dingen die geen naam hebben passeren de revue. Zappa meets punk zei iemand ons, neo-zunk zeggen wij.’

Zunk, dat zou een combinatie van metal en funk zijn. Neo-zunk? Ja, dat zal dan Hypochristmutreefuzz zijn hé."

Het moet zo ongeveer bijna een jaar geleden zijn dat deze lyrische woorden het wijde WWW werden ingestuurd. Behalve een deelname aan Humo's Rock Rally en een dozijn selecties voor De Nieuwe Lichting, lijkt er echter niet veel veranderd. De vuile gitaren scheuren nog even compromisloos als vanouds en de naam blijft even onuitspreekbaar.

Oef.