Er kan veel veranderen in enkele jaren. Waar I Do I Do bij hun debuut ‘None’ nog onversneden indierock bracht, moest dit bij derde langspeler ‘Then’ plaats maken voor instrumentele fingerpicking blues/folk.

De reden hiervoor ligt in het feit dat de band na tweede plaat ‘More Light’ nogal uit elkaar is gevallen. Overblijver Stefaan Decroos koos voor een radicaal andere koers, dito instrumentarium. Wat we horen in 'Then' is een bezielde Decroos die de mooiste klanken uit zijn folkgitaar en akoestische 12-string puurt. Een donker tapijt ligt over de stroom van songs, een grijze rivier waar je toch even twijfelend je kleine teen in stopt voor de duik. Tante Josanne was fout: anders is soms wel degelijk beter.