Vrijdagavond, dansschoenen aangetrokken om de nacht in te gaan, maar voor we naar de Vlasmarkt trekken, maken we een tussenstop in Kunstencentrum Voor?uit om deel te nemen aan ‘The Dancing Public’ van Mette Ingvartsen, Deense choreografe. Zij maakte een interactieve dansvoorstelling om een antwoord te bieden aan de knaldrang (‘het intense verlangen om te knallen of feesten’) die we de afgelopen twee jaren hebben gevoeld. Lukt het Ingvartsen om ons aan het dansen te krijgen? Of blijkt onze knaldrang toch niet zo groot te zijn?

Voor ‘The Dancing Public’ werd de domzaal in de Voor?uit omgebouwd tot een grote dansvloer met verschillende kleine podia. Terwijl de zaal vult, draait de dj zachte techno en verwelkomt de dansende Ingvartsen iedereen. Al snel wordt duidelijk dat Ingvartsen ook van het publiek verwacht dat ze deelnemen:

“Tonight I will dance, tonight you will dance, tonight we will dance…”

Een enkele ziel begint meteen op de bassen heen en weer te wippen en zal pas minuten na de voorstelling ophouden met bewegen. Eenmaal al het publiek binnen is, begint Ingvartsen haar dans ook te combineren met spoken word. Het publiek wordt vanaf dan meegenomen op een reis door de tijd, van de pest tot heksenverbrandingen. Verder wordt de muziek steeds donkerder en heviger en op het einde krijgt Ingvartsen een kwart van het publiek aan het dansen.

Ingvartsen kan met ‘The Dancing Public’ dans met spoken word combineren om het belang van (samen) dansen aan te tonen, maar heeft moeite om het cliché Vlaamse publiek op handen te krijgen. Ook in Kunstencentrum Voor?uit bleef de bezoeker erg braaf en introvert op z’n hoede, hoe hard Ingvartsen ook trok, danste en schudde met al haar ledematen. Zou het beter gewerkt hebben in een theaterzaal met een zittend publiek? Misschien. Moet een bezoeker die naar een interactieve dansvoorstelling gaat z’n gêne best aan de deur achterlaten? Waarschijnlijk. Heeft deze reporter zich ongelofelijk goed geamuseerd door zeer hard te dansen tijdens ‘The Dancing Public’? Absoluut.