Jazz staat in volle bloei. Dag drie van het Gent Jazz festival presenteerde de beste, jonge jazzartiesten van vandaag. STUFF. triomfeerde als afsluiter in de grote tent, Mulatu Astatke gaf een masterclass Ethiopische jazz, en de Kameroense singer-songwriter Blick Bassy verraste al vroeg op de namiddag. 

Op de kleinere Garden stage stonden niets dan Belgen. Opener: Simon Segers solo. De langharige jazzdrummer temt onder andere de vellen bij De Beren Gieren, STADT, en MDCIII. Deze keer stond hij helemaal alleen, maar met uitgebreide setup, op het podium. Z’n solo klonk eens zo bezwerend door de exotische percussie instrumenten. 

Op het grote podium opende Blick Bassy, mogelijk de grootste ontdekking van de dag. Blick Bassy woont in Parijs, maar komt oorspronkelijk van Kameroen. Volgens hem is het trouwens geen land, maar gewoon een plaats. Met zijn muziek vertelt hij over de in tijd vastgeroeste situatie van zijn geboorteland. Dat doet hij vastberaden in zijn eigen taal. Een taal waarmee hij niet eens aan de praat kan met een overgroot deel van zijn landgenoten. Kameroen telt dan ook meer dan tweehonderd officiële talen. Zulke statements smaken vaak klef in de mond, maar Blick Bassy klinkt geloofwaardig en wist dan ook snel te overtuigen. Hij bracht geen politiek betoog, maar prachtige hedendaagse popliedjes die steunen op de traditionele Afrikaanse muziektraditie. Zijn driekoppige band - cello, trombone/keys, trompet/keys - verdienen dan ook alle lof. De cello, die de cellist met zijn vingers bespeelt, klinkt in de hogere tonen exotisch, dan weer percussief in de lagere tonen. De blazers, die hun koper met regelmaat omruilen voor synthesizers en andere elektronica, leggen spannende subtiele soundscapes onder de voortstuwende gitaarbegeleiding van Blick Bassy.

De volgende act op het menu: PAARD. Drie muzikanten -vibrafonist, drummer, en bassist- van verschillende muzikale windstreken brachten een indrukwekkend psychedelische improvisatie set. Het was meteen duidelijk: hier zit toekomst in, en het ging vooruit. En dan hebben we het niet over het speelgoedpaardje boven in hoofd, het hele optreden in volle galop. Om die toekomst te garanderen liepen de muzikanten na afloop businesskaartjes uit te delen in het publiek. Funky bass grooves, punky drums, en de lekker overstuurde vibrafoonklanken is hun succesvolle recept. 

Ook HAST, een ander veelbelovend Belgische ensemble, wist ons te smaken. Deze keer werd de groove niet scheef getrokken door scheurende vibrafoon klanken, maar door scheurende gitaarsolo’s waar het metalverleden en liefde voor hardere genres kwam bovendrijven. Daarna volgde: Het Gentse jazz trio Steiger. Ze speelde voor het derde jaar op rij een thuismatch op Gent Jazz. In slechts een half uurtje tijd sleepte ze het zittende publiek mee in een eigenzinnige, akoestische en auditieve trip. 

Op het hoofdpodium troffen we ondertussen Makaya McCraven aan, de Frans-Amerikaanse jazz drummer uit Chicago. Hij is hier geen nobele onbekende, want stond hier al eerder op het festival. Toen speelde hij drie sets op de Garden stage. Vandaag, enkele succesvolle platen later, mag hij aantreden op het hoofdpodium. McCraven is tegelijk hiphop producer en een begenadigd vellengeselaar, en dat hoor je. Op plaat levert dat, door het gebruik van samples en loops, innovatieve composities op. Op podium vertaalt hij die composities dan weer zonder elektronica. Gevolg: een muzikant die met z'n fenomenale spelplezier het publiek naar zich toe trekt.

James Holden, voorheen een Britse techno dj, heeft zich sinds zijn laatste langspeler helemaal bekeert. De clubscene heeft hij helemaal achter zich gelaten, en is nu ondertussen al twee jaar op stap met enkele jazzmuzikanten, The Animal Spirits. Op podium laat hij zich leiden door de sfeer en zijn medemuzikanten. Op Gent Jazz leverde dat een gebalde set op waar er in het begin vrij geïmproviseerd werd over de repetitive beats van Holden. Naar het einde toe werd snelheid toegevoegd en hakte de Animals Spirits er wat dieper in. Maar door de vrijheid van het spel en de zoektocht naar de juiste groove is het leeuwendeel van jazzcats dan toch overstag gegaan. Moeilijk kan ook. 

Een van de hoogtepunten van de avond was ongetwijfeld Ethio-Jazz grootvader Mulatu Astatke. Astatke, de Ethiopische componist uit Addis Abeba, reisde op jonge leeftijd af naar Londen en New York om de westerse jazz te bestuderen. Hier in Gent deelt de 75-jarige jazzlegende zijn expertise met een heel leger aan muzikanten. Op moeilijk definieerbare instrumenten betoverden ze anderhalf uur lang de propvolle tent. Met een overvloed aan dankbaarheid die over en weer ging tussen podium en publiek was een glimlach bij zowel Astatke als menig bezoeker moeilijk te onderdrukken. Als afsluiter eindigde Astatke met ‘Mulatu’. Een nummer van hem, voor hem. Arrogant, zou je kunnen denken. Maar het enige waar we onszelf en het publiek op konden betrappen, was een brede grijns. 

Eerste en enige Belgen op het hoofdpodium waren de mannen van STUFF. Ze mochten ook meteen de tent afsluiten. Op zich een verrassende keuze van de organisatie om hen het eindslot te geven, met verschillende internationale namen op de affiche: de aanwezigen die STUFF. in hun - ondertussen zomaar al even - twaalfjarige bestaan nog niet aan het werk zagen, leken zowaar in de minderheid. Maar met de nacht verdween het daglicht en kreeg een donkere tent een dicht opeengepakte STUFF. op het grote podium. Rond hen stonden enkele spiegels die de op het podium gerichte lichtstralen op hun beurt de tent inslingerden. En met dat licht werden we ook bedolven onder de toonladders, drumsalvo's, record spins,... De Gentse groep haakten hun nummers organisch aan elkaar, verloren de groove nooit uit het oog en sloegen de Gent Jazz weide na een boordevolle dag finaal murw. STUFF. had op voorhand niet veel meer te bewijzen, maar onderstreepten hun muzikale meesterschap en plaats bovenaan de line-up in fluo. Dat punt op het einde van hun bandnaam vervangen wij alvast definitief door een uitroepteken of vier.

Als toetje voor zij die nog niet waren uitgedanst sloot MDCIII de Garden Stage af. Saxophonist Mattias De Craene hypnotiseerde het overgebleven publiek met zijn spirituele jazz bijgestaan door twee drummers, waaronder de opener van de dag, Simon Segers. En zo eindigde Gent Jazz - Dag 3 hoe het begon.