Tijdens het internationale festival Same Same But Different had men in de dans- en theater performances vooral aandacht voor universele vraagstukken rond kolonisatie, dekolonisatie, identiteit en geopolitieke economie. Het festival deed dit vanuit verschillende perspectieven in een samenwerking tussen Vooruit, CAMPO, NTGent, Africalia en Black Speaks Back (the Africa Platform of the Ghent University en Gouvernement). De dans-en theatervoorstelling 'Legacy' van choreografe en producer Nadia Beugré was hier een mooi voorbeeld van. Met Legacy wou Beugré de kracht van alle vrouwen in de verf zetten, door enkele historische feiten te gebruiken als inspiratiebron om sterke, voor zichzelf sprekende beelden te kunnen brengen aan het publiek. Het betreft geen vrouwen die strijden of vechten voor hun eigen belangen, maar voor een ideologie en voor een volk. Onze reporter Sofie Schietecatte kreeg de unieke kans om deze voorstelling te bekijken, maar ook mee te werken aan deze voorstelling. Lees hieronder haar blik achter de schermen. 

Beugré werkt steeds samen met een tiental lokale vrouwen waar op dat moment Legacy vertoond wordt. In deze performance mocht ik een van deze vrouwen in de voorstelling zijn. Ik zeg wel degelijk zijn, aangezien Beugré en haar team meteen duidelijk maakten,'if you plan on acting something, you might as well forget it immediately'. You have to feel it, to be it & then show it'.

Samen met de andere vrouwen, dompelden we ons gedurende één week onder in de levensverhalen van verscheidene vrouwen die doorheen de geschiedenis vochten voor een doel, groot of klein: 'our heroins'. Onder leiding van coach Boris Hennion werden we doorheen deze week die vrouwen, gaandeweg vonden we een zekere kracht in onszelf en zorgde ervoor dat we wouden opkomen voor onze rechten, onze waardigheid en vrijheid.

Wat andere vrouwen ons ooit nalieten door hun daden, werd een nalatenschap dat we gingen koesteren en opnieuw wouden vertellen.

Hier gebruikten we geen talig medium voor, maar letterlijk onze naakte lichamen in combinatie met dans, installaties en muziek. We stelden ons zo heel kwetsbaar, maar tegelijkertijd ook heel krachtig op. De hele performance werd muzikaal begeleid door Manou Gallo, die met haar elektrische gitaar, lieflijk blazend op enkele whisky flesjes erin slaagde om met een opzwepend ritme de vastberaden 'amazones' te ondersteunen. Dit alles versmolten met speelse en sterke dans choreografieën van Hanna Hedman en Nadia Beugré.

We groeven in ons zijn, in wat ons ontroert, in wat ons motiveert, in wat ons weerstand biedt, maar vooral in wat ons verbindt.

Het is heus niet eenvoudig om je zo bloot te geven, maar we deden het allemaal. Niet om het naakt en de vrijheid die dat met zich meebrengt, maar om de boodschap die je ermee kan brengen. Het was dan ook erg mooi om te zien en horen dat veel mensen ontroerd waren tijdens de voorstelling. De performance en de daarbij horende boodschap kwamen duidelijk binnen en dat was de bedoeling: dat het een zekere continuïteit zou kennen en niet zomaar een momentopname zou zijn. Met ‘Legacy’ willen de makers vooral iets teweegbrengen zonder begin of einde, dat verder gaat dan het moment. Het doel is dat ‘Legacy’ je denken prikkelt, verandert en je vooral bij blijft in kleine en grote dingen die je onderneemt. Een sterk perspectief dat een stevige dosis maatschappijkritiek in zich draagt, opdat we zowel individueel als in groep zouden durven nadenken over topics die ons hedendaags discours vormen, zoals identiteit en geopolitieke invloeden daarop. Thanks for this wonderful experience! “Keep on going, keep on exploring, keep on supporting, keep on being”.