Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

REVIEW | HET HUWELIJK | CAMPO

REVIEW | PODIUM
do 11.10.2018 | 20:30

door Laura Arens

De Poolse schrijver Witold Gombrowicz vormde voor Tibaldus eerder al een inspiratiebron voor het stuk Yvonne, Prinses van Bourgondië. Deze keer ging het Gentse collectief aan het werk met Het Huwelijk.

 

Een prins komt in opstand tegen het hof en kroont zichzelf tot koning. Wat klinkt als een sprookje, is het zeker niet. De wereldvreemde personages spelen namelijk op een al even onbestemd speelvlak: in een volledig lege ruimte ontspint zich een verhaal van een zoekende prins.

 

Met gekunstelde woorden en pompeuze situaties wordt er een plechtige sfeer opgeroepen. De oude tekst klinkt toch vertrouwd, de gezongen namen geven het publiek een herkenning mee. Daarbij komen de soms abstracte gebaren die gebruikt worden om de woorden kracht bij te zetten. Echt uitbeelden van wat er gebeurd of gezegd wordt is het niet, maar die beweging maken de woorden tastbaar.  echt.

 

De stijl die Tibaldus hanteert,bevat eenvoudige gebaren die vooral heel sacraal behandeld worden, het is een spel met realiteit en de perceptie er van. De prins wordt koning door gewoonweg de kroon van het hoofd van zijn vader te nemen en op zijn eigen kruin te planten, het wijzen met de vinger volstaat om te spreken van een agressieve aanranding, of sterker nog: een mannelijke acteur wordt de moeder in het verhaal, alleen maar door hem ook zo aan te spreken. Dit alles levert theater op dat niet enkel bijzonder direct is, maar en passant ook taal en performativiteit zelf op de korrel neemt. De prachtig eenvoudige polyfonie in Het Huwelijk zorgt voor een rustpunt tijdens de chaos van het heersen en beheerst worden. Muziek dient hier als een extra taal.

 

Als een onopgeloste leidtoon is het een verhaal dat zichzelf tegenspreekt, deconstrueert en zichzelf telkens transformeert: rollen zijn snel inwisselbaar en terugkerende gebaren krijgen in elke context een bijna onthechte functie. Identiteit en verhoudingen worden opgebouwd naar eigen goeddunken, namelijk dat van de wispelturige prins.

Vorm is koning in deze voorstelling. Juist doordat elk personage zich gedraagt naar de woorden, worden zij ook hoe ze genoemd worden: de acteur wordt een bezorgde moeder zodra hij aangesproken wordt door zijn zoon, de wild dansende actrice een marginale dronkaard die telkens roet in het eten komt gooien. Het Huwelijk maakt duidelijk dat enkel woorden een hele leefwereld kunnen doen ontsporen, en is dan ook vooral een voorstelling over de macht van uitspraken en bijgevolg over theater an sich.

 

Foto's door Pieter Dumoulin.

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓