Op vrijdag namen we plaats onder een gekleurd fleece dekentje in CAMPUS voor dag twee van het kortfilmfestival, Ciné Privé. CAMPUS, het buurtatelier dat dienst doet als meeting point in Nieuw Gent, trok op het einde van de werkweek een behoorlijk aantal bezoekers. De meesten van die bezoekers trokken zich na het eerste deel van de avond terug in de bar en dat bleek achteraf de juiste keuze.

In het oude fabrieksgebouw werd een cinemazaal gecreëerd met een tribune, enkele zwarte doeken en een groot scherm middenin. De Gentse cultuurdienst kent zijn stad en brengt de Gentse cinefielen ook dit jaar samen op een prachtige locatie. Het avondprogramma sprak minder tot de verbeelding. Weinig geïnspireerde dialogen, innemende personages of boeiende verhaallijnen dit jaar. Toch zagen we enkele lichtpunten. We plaatsen ze op een rij.

Jane Dog is een wazige, bijna psychedelische trip over de geboorte in een nieuwe wereld

De kortfilm van Nicolas Daenens, Take good care of my baby, werd opgenomen in een sociale woonwijk en de crew bestond uitsluitend uit de bewoners van de wijk. Een ontzettend mooi project, maar dat levert niet per se een mooie film. Haperende dialogen en een voorspelbaar plot. En toch, de waarde van dit project willen we niet onderschatten. Samen een creatief proces doormaken sterkt de sociale cohesie. Jammer genoeg wisten we dit niet op voorhand, waardoor we onze mening achteraf moesten bijsturen en de beleving van de film niet optimaal was. De meest interessante film van de avond kwam van Koen Blauwblomme met Jane Dog. Een wazige, bijna psychedelische trip over de geboorte in een nieuwe wereld. De film intrigeert met zijn metaforische wereld en sterke visuele effecten. Een wedergeboorte niet flauw of te dramatisch laten overkomen is uitdagend en Jane Dog slaagt hierin. De film staat wel bol van de verwijzingen en metaforen, van cassettes tot omgekeerde droomwerelden. De focus verschuift doorheen de film naar een tweede hoofdpersonage, waardoor Jane Dog net iets te vol zit. Een clichématige less is more had de film iets sterker kunnen maken. Dankzij de documentaire-kortfilm The Jungle Knows Better Than You Do van Juanita Onzaga kende het programma een mooie afwisseling. Deze Colombiaanse film gaat over de zoektocht van een rouwende broer en zus naar de geest van hun vader. De jungle vormt een ideale locatie om te reflecteren. Het geruis van de bomen en de vele panorama’s zorgen voor inzicht en rust. De serene montage van beeld en muziek sluit perfect aan bij het tempo van vertelling, waardoor de film een mooi rustpunt vormt. De hoofdpersonages blijven wel op afstand. De film kent weinig vooraanzichten van de personages, hierdoor ben je verplicht de film van op de achterbank te volgen, iets wat zelfs de meest empathische kijker tegenhoudt.

Ciné Privé stelde ons de voorbije jaren nooit teleur, maar deze editie bleven we op onze honger zitten. Toch moedigen we dit initiatief aan, al is het maar om deze unieke locaties te ontdekken. Film op locatie, het blijft werken.