G A U S S sloot vorig jaar de vijfde editie van TUMULTINGENT af in De Koer en liet zich toen al opmerken als een band met een unieke sound. Hun albumrelease in de Charlatan wilden we dan ook in geen geval missen. Debuutplaat Biometrical Love klonk als een Grimmig sprookje.

De sound die ze creëren steunt in de eerste plaats op het unieke stemgeluid van Mati Le Dee. Haar sirenenstem heeft iets unheimlichs dat er steeds in slaagt te intrigeren. Ongetwijfeld hebben ook de immer mysterieuze elektronische klanken van Emile Sertyn hier iets mee te maken. Live wordt het duo vergezeld door drummer Simon Raman. Raman heeft dan wel geen welluidend alter ego zoals zijn kompanen, dat maakt de jongeman niet minder opmerkelijk. Dat Raman van alle markten thuis is, stelde hij al onder meer ten toon op Gent Jazz 2017, waar hij met zijn eigen jazztrio Steiger de prijs Jong Jazztalent 2017 won, en ook op het podium stond met Ivy Falls. Ramans tribal-achtige ritmes zijn zonder twijfel een van de meest kenmerkende elementen van G A U S S.

Rake visuals tillen hun muziek nog net ietsje hoger. Openingsnummer van de plaat Is This For Real lijkt de perfecte illustratie. Het nummer klinkt alsof iemand een voorheen nog onder de radar gebleven 80’s ballad vertraagd heeft voor een extra duister, dromerig kantje*. De visuals tonen Amerikaanse Black Friday-toestanden, wat dan weer een volledig andere interpretatie geeft aan “Is this for real?”.

Een andere hoogtepuntje op de plaat en de show was Hunt. Het scherpe staccato van lyrics als “we hunt at night / when insects bite” in combinatie met de meest tribal-klinkende drums van de plaat schetsen meteen bepaalde verwachtingen, die plots doorbroken worden wanneer het nummer overgaat naar oosterse thema’s. Twee ritmische uitersten geslaagd samenbrengen gaat G A U S S in elk geval goed af.  Verder zijn we nog fan van The River, dat begint als een knagend, duister beestje, maar zich ontpopt tot een heus dansnummer. The Last of the Human Kind mag best de volgende single worden.

In Mati Le Dee heeft G A U S S een dijk van een performer, die zowel op plaat als live stevig in haar schoenen staat. Ook als haar stem niet in het middelpunt van de belangstelling staat, blijft G A U S S intrigeren, zo bewezen ze met een nieuw nummer dat een plaats krijgt op hun tweede plaat. We zijn nu al benieuwd.

*Voor een excellent gebruik van deze techniek verwijzen we je overigens graag door naar de David Lynch remix van Muddy Magnolia’s American Woman.