Het nieuwe seizoen van de Vooruit is afgelopen weekend van start gegaan met Make Me Up Before We Blow Blow een festival van maskers, identiteit en waarheid. Vrijdagavond organiseerde gastcurator Ron Berry (directeur van Fusebox Festival in Austin, Texas) een heuse blacklightparty met performances van Narcissister, Dolly Bing Bing, Christeene en Ninos Du Brasil.

Voor één avond kan iedereen eigenheid botvieren. Pruiken verborgen gezichten vol leugens, felle kleren kleurden de zwarte avond en make-up heelden de wonden die maar niet genezen wilden. Iedereen die zich ooit een buitenbeentje heeft gevoeld, was precies op de juiste plek. Introversie maakt plaats voor de diepst begraven extraversie van jou en mij. 

Narcissister opende de avond met een opeenvolging van maskers. Ze voerde de ene persoonlijkheid na de andere op en de maskers wisselden mee. Een transformatie van jong naar oud, van hiphop naar funk en van prostituee naar Marilyn Monroe. De live performance overstijgt haar deelname aan America’s Got Talent, al kan dat te verklaren zijn door de verschillende spullen die ze uit haar vagina en anus toverde. Wie had ooit kunnen denken dat er ook maskers schuil konden gaan in die holtes?

Om wat af te koelen van de goochelshow, bracht de buitenaardse Dolly Bing Bing (Elisabeth Van Dam) ons in hogere sferen met een mix van experimentele electro en trippy r&b. Een goede voorbereiding op wie daarna op het publiek afgevuurd wordt: Christeene, een afgrijselijk monster, gecreëerd door Paul Soileau, bracht het beest in de mens naar boven met echte queerhop zonder enige terughoudendheid of gêne en het publiek zal het geweten hebben.

Nog nooit heb ik een publiek met zoveel plezier en overgave ondergespuugd zien worden, nadat diezelfde mond eerst de twee harige konten van de dansers gerimd had. Dat gender een constructie is, bewees Christeene terwijl ze haar penis wat ademruimte gaf. Shockerend? Als je het aan mij en het publiek vraagt: bijlange niet! Moet kunnen! Christeene zette een walgelijke topprestatie neer met aanstekelijke beats die verrassend goed klonken en iedereen aan het meewalsen zette.

We are all free! We are all equal! Because we all have one thing in common. We all have a butthole.

 Voorbereid op klassieke wereldmuziek uit Brazilië, wiegde de zaal de heupen los, maar we werden overvallen door denderende percussie met stevige electrosounds afkomstig van het duo Ninos Du Brasil, die de performances treffend afsloten met een knaller. Wie nog niet genoeg had van de avond, kon de beentjes losgooien op de dolle discotunes die Moscow Disco Rainbow Club draaiden.

Ik heb nog nooit zoiets pervers gezien, ik heb me nog nooit zo vrij en eigen gevoeld. Net zoals Wham! destijds, bracht ‘Make Me Up Before We Blow Blow’ the boom boom into my heart.