Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

Das Wunder der Heliane | Opera Vlaanderen

REVIEW | MUZIEK
vr 15.09.2017 | 17:30

door Philipp Kocks

Ik hou van je. Niemand mag nog leven. Geen mens zal nog ademen, als wij één zijn! Ik draag je terug door een zee, een zee van bloed!

Zelden zo'n goeie pick-up line gehoord. Wie dus een diepromantische opera verwacht had, zat duidelijk op de verkeerde plek in het wonder van Heliane. Nochtans zou je drie uur zeemzoete liefdesverklaringen verwachten als je de korte inhoud leest. Een heerser die alle geluk en liefde in zijn koninkrijk verbiedt, zijn vrouw die dringend gered moet worden van zijn kille onverschilligheid en de reddende vreemdeling die het volk leert lachen. Zo'n driehoeksverhoudingen komen wel vaker voor in opera. Werken als die van Mozart durven die wel eens zeer melig en soapachtig te worden.

 

Met die voorkennis zaten we dus in de zaal, te wachten op het leukste moment van een avond in de opera: de onthulling van het decor. De verrassing was groot toen we daar een post-apocalyptisch landschap zagen verschijnen met een reusachtig vervallen Amerikaans billboard in het midden. Soberheid is meestal troef in moderne operaverwerkingen; zo creëer je een kort wauw-effect zonder de aandacht van het publiek te verliezen. 

 

Erich Wolfgang Korngold, zo heette de Duits-Joodse componist die das Wunder der Heliane schreef tussen de twee wereldoorlogen door. Het zal je niet verbazen dat zijn werken tijdens de tweede wereldoorlog verboden werden. Pas in 1970 werd das Wunder der Heliane opnieuw opgevoerd, en die eer kwam de opera van Gent toe. Sindsdien werd het stuk maar op drie andere plaatsen vertoont voordat het uiteindelijk zijn weg terug naar Gent vond. 

 

Het verhaal lijkt sterk op een Griekse tragedie, met een goeie portie Duits pessimisme er doorgeroerd. De niet bij naam genoemde heerser verbiedt zijn onderdanen alle geluk. Op lachen staat de doodstraf en liefde is een doodzonde. Heliane, zijn vrouw versmacht onder haar ijskoude echtgenoot. Een vreemde uit een ver land arriveert in het land en verkondigt de liefde als het hoogste doel in het leven. Opera zou opera niet zijn zonder een beetje voorspelbaarheid. Uiteraard wordt hij smoorverliefd op Heliane en verleidt hij haar in een half uur durend duet dat resulteert in het ontblote lichaam van Heliane. Ze worden betrapt en wat volgt is een gruwelijk lang proces waar beide ter dood veroordeeld worden. Maar dan verricht Heliane haar wonder ...

 

Spreek! Spreek! Praat verder! Want als jij praat, zwijgen zelfs de engelen en dromen ze zwijgend van een kus.

De beste opera's die in Gent te zien zijn, zijn meestal die waar het koor van Opera Vlaanderen een actieve rol speelt. Deze keer waren ze echter meer dan anders de ster van het stuk, want de prestatie van de meeste solisten liet te wensen over. Vaak kwamen de solisten niet boven het orkest uit waardoor je meer naar de boventitels staarde dan effectief naar de tekst te luisteren. Alleen Tomas Tomasson (de heerser) en Ausrine Stundyte (Heliane) konden met hun zang bekoren.

 

Wie ons echter nog het meest stoorde was Natascha Petrinsky (de bode) die met haar overacting haar rol meer in het belachelijke trok dan vermoedelijk de bedoeling was. Toegegeven, operazangers zijn geen acteurs, dat moet je steeds in het achterhoofd houden, maar bij haar kwam er toch wel een beetje plaatsvervangende schaamte in mij naar boven. 

 

Conclusie: prachtig decor, fantastische muziek, koor en kinderkoor waren zoals altijd fenomenaal, maar de solisten hadden vermoedelijk een slechte avond.

 

Das Wunder der Heliane speelt nog op woensdag 20 en zaterdag 23 september in de opera van Gent.

 

Foto's: Annemie Augustijns

 

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓