Een seizoensafsluiter van formaat, want Opera Ballet Vlaanderen verrast zo laat op het jaar met de sprookjesopera Sadko van Nikolaj Rimski-Korsakov. In deze Russische epos in een regie van de Amerikaanse regisseur Daniel Kramer probeert de charmezanger Sadko (Zurab Zurabishvili) met zijn muziek zijn medeburgers te overtuigen om hun geliefde dorp te verlaten en nieuwe werelden te ontdekken. Hij wordt uitgelachen, maar een mysterieuze prinses (of was het nu een zwaan) helpt hem hierbij.

Gent puft en blaast en dat zullen de donkerrode zachte zetels van de opera geweten hebben. Gelukkig zorgt de feeërieke openingsscène die de geboorte van Sadko voorstelt onmiddellijk voor afleiding en de nodige verkoeling. Ook voor deze laatste voorstelling van het seizoen is voor een interessante podiumopstelling gekozen. Het speelvlak is bedekt met losse donkere aarde en helt naar het publiek doe. Daarboven hangt een evengroot scherm waarop tijdens de volledige voorstelling beelden worden geprojecteerd. Hierdoor ontstaat een optische illusie waarvan de regisseur op een interessante manier gebruik maakt. Zo speelt hij met het hellende podium door bijvoorbeeld Sadko vooraan te laten zingen en de conservatieve stadsgenoten achteraan te laten plaatsnemen, zodat ze zowel fysiek als qua ideeën kleiner zijn dan Sadko. De projecties zijn een mengeling van fragmenten die doen denken aan het Rusland van de jaren 70 en 80, idylissche maanbeelden en enkele erotische plaatjes. Ook de uitwerking van de kostuums is een boeiende keuze. De personages uit de onderwaterwereld zijn getooid in lange gewaden terwijl het lijkt alsof Sadko en zijn stadsgenoten in hun DDR kledij uit de film Good Bye, Lenin! zijn gestapt. Wanneer ze uiteindelijk terugkomen van hun reis naar de nieuwe wereld, is het koor dan weer uitgedost als toeristen na een dagje Disneyworld. Interessant en soms bevreemdend is misschien wel de beste manier om de keuze voor de enscenering te omschrijven. Zo zijn er een aantal passages waarbij het koor en de zangers naar het publiek staren alsof wij een groot tv-scherm zijn. Er wordt zelfs met tv-bakjes in de richting van het publiek gewezen, alsof ze van post zouden willen veranderen. Het spelen met de tv-beelden op het grote zwevende scherm, de tv-bakjes en de reclamespots lijken een te verwijzen naar het kapitalisme waar Sadko en zijn dorpsgenoten nog niet mee in aanraking kwamen voor hun reis naar de nieuwe wereld. Ook met de belichting werd aardig gespeeld: zo komen er zachte lichtflitsen alsof het publiek ook licht straalt net zoals een tv-scherm.

Interessant en soms bevreemdend is misschien wel de beste manier om de keuze voor de enscenering te omschrijven.

Maar genoeg over het uiterlijk vertoon. Het gaat tenslotte over operamuziek, en die was fenomenaal. Dmitri Jurowski dirigeert tot een aantal kippenmomenten toe en in een warme ruimte zijn die meer dan welkom. In dit stuk worden opvallend veel passages met het volledig koor gezongen. Ik zag zelden zoveel volk samen óp het podium. De vele koorpassages doen denken aan communistische zangen waardoor je toch de indruk krijgt dat deze zang ook iets wil vertellen over een eerste kennismaking van bewoners uit het oude Rusland met de Verenigde Staten.

Naast de interessante opbouw van het decor, kostuums en zang had ik het geluk om samen met Veronika deze première bij te wonen. Zoals haar frivole naam doet vermoeden spreekt Veronika Russisch en kon ze mij vertellen dat de Russische taal een specifieke "versie" kent wanneer het sprookjes betreft. Ze wees me er ook op dat je deze taal niet zomaar naar het Nederlands kan vertalen omdat ze een veel rijkere omschrijving heeft. Het contrast tussen deze sprookjestaal en de moderne enscènering zorgen voor de Rusland-kenners voor een extra dimensie. Ik kan alvast aanraden om je door een native Russische spreker te laten vergezellen wanneer je een Russische opera bijwoont. Leuke extra inzichten verzekerd. Zo kon Vero mij ook toelichten dat dit stuk gaat over de ontstaansgeschiedenis van de stad Novgorod, wat zoveel als nieuwe stad betekent. Ook de naam van de prinses, Volkhova (Betsy Horne), verwijst naar de rivier Wolga. Wij kijken alvast enthousiast uit naar het nieuwe operaseizoen, met hopelijk een aantal Russische stukken.

Wie wil overzomeren kan hier terecht om de hele zomer de opname van 2 juli te bekijken.