Een Shakespeare-marathon, je zou er spontaan van beginnen zuchten. “Heavy jong, succes daarmee”, hoor ik u al denken. En toch kunnen we na 3 uur Shakespeare op dinsdagavond gerust nog een uurtje langer blijven zitten, daar in Campo Victoria.

De stukken van Shakespeare hebben we al in duizend en één variaties gezien. Shakespeare à la Disney of Monty Python kennen we. Toch slaagt Forced Entertainment er met Tabletop Shakespeare in om het repertoire te brengen zoals we dat nooit eerder zagen. Met peper- en zoutvaatjes. En kandelaars. En dobbelstenen. Jawel, de stukken worden één voor één gereduceerd tot de pure essentie en verteld aan de hand van doodgewone huis-, tuin- en keukenobjecten.

Forced Entertainment slaagt er in om het repertoire te brengen zoals we het nooit eerder zagen. Met peper- en zoutvaatjes. En kandelaars. En dobbelstenen.

Links en rechts staan twee rekken, tot de rand gevuld met brol. Rekken zoals die in de garage van uw vader. Halfvolle potten verf, verroeste vergieten en verloren gelopen vingerhoedjes vormen het decor voor Shakespeare’s beste werken. “Het eerste verhaal van vanavond is The Merchant of Venice”. Meer tekst en uitleg is niet nodig voor we aan deze vertelavond beginnen.

De verteller zit achter een grote en simpele houten tafel.  De personages worden voorgesteld met voor elk personage één “gepersonaliseerd” voorwerp. Een sierlijk vaasje voor een mooie, jonge dame als Marina in Pericles, een pronte fles wijn voor Richard II en een kandelaar voor edelman Antonio in The Merchant of Venice. De “personages” vliegen van links naar rechts over de tafel terwijl de verhalen verteld worden vol toewijding en overgave. Een beetje zoals uw broer die tevergeefs voor de duizendste keer probeert uit te leggen wat buitenspel is. En dat alles in de moedertaal van de bard zelf.

Het publiek luistert zonder ook maar één keer de concentratie te laten verslappen. Het ultieme bewijs dat Shakespeare even veel tot zijn recht komt zonder al die chichi en blabla die we gewend zijn. Met het eerste verhaal, The Merchant of Venice (een komedie), tasten we het repertoire rustig af en worden warm voor de rest van de avond. In de tweede ronde heerst grote dramatiek met Richard II, waarna we de lach weer terugvinden met Pericles. Echt, dat stuk heeft nog meer plottwists dan de seizoensfinales van Thuis en Familie samen. Ons hart bloedt als we het laatste stuk van de avond, A Midsummer Night’s Dream, moeten overslaan. Zo goed was het al geweest.

Conclusie? Een steengoed verhaal en een steengoeie verteller. Meer moet dat niet zijn, toch?

Forced Entertainment brengt tot en met zondag nog de rest van het repertoire tot leven in Campo Victoria. Please, doe uzelf een plezier en ga kijken. Meer info vind je hier.