“Wij treuren niet langer dan nodig
Over dingen waaraan niets valt te doen
Ondanks de tegenslagen doen wij altijd verder
We zijn zo jong, we zijn zo jong”

Twee jaar zonder Luc. Gevierd muzikant, auteur en Gentse volksheld die door sommigen ook wel de bastaardzoon van God uit Wippelgem wordt genoemd, werd zondag geëerd tijdens een muziek- en literatuurfestival op en rond de Kouter. Organisatoren Gorki, Democrazy, Handelsbeurs Concertzaal en Paard Van Troje presenteerden een avond met knappe concerten, bedreven sprekers, frisse pintjes en frieten met stoverij in een warm gezelschap. Een avond die Luc zelf waarschijnlijk ook wel had kunnen smaken.

De inmiddels tweede editie van Zondag Vosdag wordt gecureerd door muzikant en zanger bij The Van Jets, Johannes Verschaeve en schrijver Christophe Vekeman. Net zoals de nummers van Gorki een symbiose zijn van onversneden teksten en meeslepende melodieën, omvat ook het programma van Zondag Vosdag zelf een interessante kruisbestuiving tussen woord en muziek. Met maar liefst zes podia op de Kouter, in de Handelsbeurs en de Opera van Gent is het voor menig concert- en literatuurliefhebber ijverig puzzelen in het veelzijdige aanbod van de avond.

Met een optreden van Koninklijke fanfare Sint-Cecilia Zarren-Werken in de Kiosk op de Kouter komt de avond rustig op gang. De fanfareleden sierden ooit samen met Gorki het podium en werden door manager Noelle Vanhelsuwé gevraagd om het feestgedruis op zondag te vervoegen. Met lezingen in de prachtige theaterzaal van de opera wordt het festival ingeluid door onder meer Nederlands journalist en schrijver Leon Verdonschot. Hij licht alvast een tipje van de sluiter op over zijn biografie van Luc De Vos die binnenkort ook in de boekhandels verschijnt.

Net zoals de nummers van Gorki een symbiose zijn van onversneden teksten en meeslepende melodieën, omvat ook het programma van Zondag Vosdag zelf een interessante kruisbestuiving tussen woord en muziek. 

Literatuur, muziek en alles daartussenin lopen op Zondag Vosdag lustig in elkaar over. Waar de concertzaal van de Handelsbeurs eerst nog diende voor de psychedelische pop van cultband Aksak Maboul, leent ze zich wat later op de avond perfect voor twee auteurs van formaat. Herman Brusselmans probeert er niet te choqueren met zijn autobiografisch en tragisch relaas over een bizarre dubbelganger, waarna vermaard Nederlands schrijver Herman Koch intrigerende passages voordraagt uit zijn nieuwe roman De Greppel. 

In de Foyer toont Mauro Pawloswki zich met zijn verhalende blues als een grootse, doch integere performer. Na enkele nummers zwiert hij zijn hoed op het hoofd en brengt hij twee nummers van zijn alter ego Maurits Pauwels met bijzonder poëtische teksten. Net zoals Luc bij Gorki met zijn muziek het lichte zwaar kon maken en het zware licht, wist ook Mauro bij het publiek een gevoelige snaar te raken.

De grootste verrassing van de avond is dan weer het Algemeen Nederlands van Conny Komen en Fanny Willen van Kenji Minogue. Van kop tot teen in het wit gedrapeerd strijken de twee neer op de vleugelpiano in het salon van de Gentse opera. Toppers zijn ongetwijfeld hun versie van het nummer Luxevrouw, voor de gelegenheid ‘Luc z’n vrouw’, opgedragen aan Sandra en Naam Familienaam dat het publiek doet bulderen van het lachen: “Ik herhaal, hoe heet jij?”

Ook de krachtige set van Belgische revelatie Warhaus weet nog lang na te zinderen. Met hun opzwepende, melancholische sound slepen ze het publiek in de overvolle theaterzaal van de opera mee naar obscure oorden die doen denken aan een wereld waarin ook Serge Gainsbourg en Leonard Cohen maar al te graag vertoefden. Met verrassende versies van nummers Memory, solo gebracht door frontman Maarten Devoldere, en I’m not him met een sublieme muzikale nasleep, krijgt de succesvolle avond een waardige afsluiter.

De grootste verrassing van de avond is dan weer het Algemeen Nederlands van Conny Komen en Fanny Willen van Kenji Minogue. 

Door deze aankleding evolueert Zondag Vosdag steeds meer naar een ‘standaard’ festival, en daar is ook niks mis mee. Het draait om meer dan het louter herdenken van de veel te vroeg overleden Luc De Vos. Iets wat we ook alleen maar kunnen aanmoedigen. Bovendien is het ook de opzet van de organisatoren om een jaarlijks festival te organiseren dat nog steeds naar Luc verwijst, maar ook verder wil gaan dan dat.

Zondag Vosdag onderscheidt zich wel van het doorsnee festival door de amicale sfeer die er heerst. Tussen de vele optredens door, staat jong en oud op de gezellig verlichte Kouter te keuvelen en aan te schuiven voor pintjes van de Vosbar en frieten van Brasserie ’t Keizershof. Plaatjes vraag je aan bij de immer sympathieke Dominique Van Malder van Radio Gaga in het Paard Van Troje, waar de bezoekers zichtbaar genieten van de avond en van elkaar.

De vosjes die op het festival door kunstenaar Koen Vromman verspreid werden, met in hun handen songteksten van Gorki, zijn subtiel en toch doordringend aanwezig. Net als de artistieke en sympathieke geest van wijlen Luc De Vos zelf.

Joséphine Vandekerckhove

Foto's: Kaat Pype en Steven Hendrix