Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

WHILE I WAS WAITING | OMAR ABUSAADA | VOORUIT

REVIEW | PODIUM
vr 30.09.2016 | 23:00

door Rozemarijn van Kalmthout

De Vooruit kondigt met While I was waiting een mirakel aan. Regisseur Omar Abusaada was in Damaskus toen de hel losbrak in zijn geboorteland Syrië. Hij maakte van dichtbij mee wat wij alleen maar uit de media kennen. In deze voorstelling geeft hij ons een kijkje in de wereld die hij ontvluchtte.

 

Het verhaal vertelt over Taym, een Syrische student die in opstand komt tegen het Assad-regime, en die de revolutie in Damaskus filmt om te laten zien wat er écht gebeurt. Hij wordt echter in elkaar geslagen door de autoriteiten, met een coma als gevolg. Die coma, een schemering tussen leven en dood, staat symbool voor de situatie in het land.

 

 

Het stuk wordt opgevoerd in het Arabisch, maar voor de verstaanbaarheid is er in het decor een Franse en Nederlandstalige ondertiteling ingebouwd. Vanaf een hogere stellage in het decor vertelt Taym het publiek wie hij is en wat hem overkwam. Zo laat hij ook fragmenten zien uit de film en de wantoestanden in zijn land. De verschillende personages zijn allen op een andere manier verbonden met Taym, maar hijzelf slaat alle intriges vanuit zijn onderbewuste gade. 

 

De voorstelling is eerder op het Kunstenfestival des Arts in Brussel te zien geweest, en al bekroond met de publieksprijs van het Theaterspektakel festival in Zurich. Het thema van de voorstelling spreekt aan, als ook de identiteit van de regisseur. De beelden van de oorlog in Syrië zijn dan ook afschuwelijk, en normaalgezien worden wij hier enkel via de media mee geconfronteerd, om vervolgens de dagelijkse beslommeringen weer op te pakken. Door de gevolgen van de strijd het theater binnen te halen zien we de situatie vanuit een ander, minder abstract perspectief, met als gevolg dat het een menselijkere dimensie krijgt. Op dat vlak is de voorstelling zeker geslaagd.

 

 

Maar hoewel het thema aanspreekt, is het stuk vormelijk in een te theatraal jasje gegoten, waarbij vooral het acteerwerk soms wat te wensen overlaat.  Hoewel het misschien te maken heeft een toneelstandaard uit Syrië die wij niet gewoon zijn, maakt het deze voorstelling nogal dubbel. Enerzijds is een dergelijk stuk, ongeacht haar vorm, van zo’n groot belang dat het geenszins bekritiseerd zou mogen worden. De andere kant van de medaille is helaas dat de uitvoering van de voorstelling met momenten dusdanig stoort, dat irritatie de overhand neemt. Als de voorstelling Nederlandstalig was geweest, en niet door deze regisseur opgevoerd, zou het ongetwijfeld slechter ontvangen zijn. Het is echter niet Nederlandstalig, en het is de vraag of we het dan ook enkel op vorm zouden moeten afrekenen.

 

Foto's: Reem Al Ghazzi

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓