WIJ | LAURA VAN DOLRON | MINARD
In de Minard, op een toneel voorzien van een grote zwarte stellingkast, loopt de Nederlandse cabaretière Laura van Dolron rustig heen en weer. Eén van de enige attributen in de kast is een klein muziekboxje waaruit de Negende van Beethoven speelt. Ze wacht tot ze mag beginnen.
Het is niet toevallig dat die symfonie als openingslied van het stuk luidt. De Ode an die Freude is het Europese Volkslied, en afkomstig uit dit laatste meesterwerk van de (toen al dove) componist. Dit volkslied zou het Europese volk moeten vertegenwoordigen, maar precies daarin vindt Van Dolron een knelpunt. Want wie is dat Europese volk? En daarop voortbouwend, Wie zijn Wij?
Deze vraag staat centraal in WIJ. Als we vinden dat vluchtelingen moeten integreren in onze samenleving, moeten we dan niet duidelijk weten wat die dan precies inhoudt? Wij zijn ons zelf kwijt geraakt tussen de yoga, de burn outs, de hypersensitiviteit, de hoogbegaafdheid, en alle verschillende soorten thee in de schappen van de supermarkt.
Schertsend kenschetst Van Dolron de hedendaagse maatschappij, waarbij ze uitstapjes maakt naar filosofie en geschiedenis om haar argumenten kracht bij te zetten. Ze is niet bang om kritisch naar de samenleving te kijken en steekt daarbij de hypocrisie en het vluchtgedrag van de Westerse mens niet onder stoelen of banken. Toch weet ze te ontroeren met de kleine dingen in het leven.
Zo haalt ze regelmatig haar jonge gezin aan, die ze De Kleine Wij noemt. Die Kleine Wij is alles waar zij voor leeft, en voor wie zij bereid is te sterven. Haar geliefde, haar dochtertje van één jaar, en de baby in haar buik. Toch vindt ze dat ze uit De kleine Wij moet treden om de grote boze donkergrijze Wij te vatten en vooruit te gaan. Dat ze dat verplicht is aan haar dochtertje, en tegelijk, dat wij dat verplicht zijn aan onszelf.
Met prachtige beeldtaal maakt Van Dolron haar punt duidelijk. De kritiek is pessimistisch doch terecht en het is niet slecht eens te horen waar het op staat. Ook weet ze te ontroeren door de wereld door de ogen van haar dochtertje te tonen. Een wereld die bestaat uit kleuren en vormen, en die nog niet gereduceerd is tot de woorden die het mysterie van de dingen zullen gaan verhullen.
Met haar stand up filosofie wijst Laura van Dolron ons terecht en laat ons glimlachen om onze onbenulligheden terwijl ze tegelijk een dieper onderliggend probleem aankaart. We hebben het te goed, en raken onszelf daarin kwijt. We zijn óns kwijt, en laten we ons eerst eens terug vinden alvorens we anderen vertellen hoe ze moeten leven.
Van Dolron speelt haar WIJ nog twee keer in de Minard, vanavond en morgenavond.
Foto's: © Kamerich & Budwilowitz
↓ GERELATEERDE ARTIKELS ↓
Dit was TUMULTINGENT x Reveil
Review | Podium |
wo 08.11.2023 |
Wat gebeurt er, als je een koffietafel organiseert waarop heel Gent uitgenodigd is? Dat hebben we woensdag mogen ondervinden. Een traditie van bij ons kleurden we op 1 november opnieuw in met nieuwe...
Blik terug op Film Fest Gent 2023
Review | Podium |
ma 30.10.2023 |
It’s a wrap! Na 12 dagen vol film, rode loperinterviews, filmrecensies, reportages en meer zitten alle Film Fest Gent radiospecials erop. Na een feestelijke 50e editie blikt het voltallige...
KENNISMAKINGSAVONDEN URGENT.FM LIVE / ONLINE
Review | Podium |
di 12.09.2023 |
Urgent.fm is het medialab van de Universiteit Gent en de Gentse stadsradiozender, diepgeworteld in het Gentse cultuur- en muzieklandschap. Urgent.fm laat je experimenteren met diverse...
TIG 9 - KUNST ZKT HUIDGENOOT: SCHRIJF JE IN
Review | Podium |
ma 24.10.2022 |
Het jaarlijkse kunstenfestival van Urgent.fm en Tumult.fm TUMULTINGENT strijkt opnieuw neer in De Krook voor haar negende editie. Deze keer krijgt kunst echter geen plaats in het...