Deel 2 van Gent Jazz werd geopend door de Londense jazz muzikante ALA.NI. Even leek het erop dat ze slechts voor een twintigtal mensen zou spelen, maar al snel liep de tent vol en gaven Alani en Rob het beste van zichzelf. Als dit de toon wordt van de tweede Gent Jazz week, dan wordt het een topweek! Alani is een geboren performer en bespeelt het publiek meesterlijk: de we in "We will sing a cover of Richie Havens" mocht het publiek letterlijk nemen, iemand kreeg een flesje water toegeworpen en ene Tim kreeg een nummer aan hemzelf opgedragen.

Het contrast tussen de energieke Alani en de haast stoïcijnse Rob werkte bijzonder goed. Twee Alani's zou misschien te veel van het goede zijn geweest. De twee hebben geen setlist dus tijdens het concert werd er zo nu en dan kort gedebateerd over welk nummer het volgende zou worden. "We do it for the sake of music", liet Alani weten en dat straalden ze uit. Zelden zag ik iemand met zoveel plezier en zo à l'aise een namiddag concert geven. 

Alani maakte graag gebruik van het grote (lege) podium en bewees dat ze een fantastische stem heeft door tijdens een uitje in het publiek hoorbaar te blijven verder zingen. Zeemzoete liedjes over liefde vulden de zaal, "What else can I sing about". Ook op dit vlak werd gezorgd voor balans: van vrolijke nummers over de dood, tot een melig nummer over whisky drinken in Parijs. Of zoals Alani zelf zo mooi zei: "We have some songs about the good shit and about the bad shit of love." 

Een optreden dat niet alleen fantastisch was om te horen, maar ook zalig om te zien. Een stem om alvast te onthouden.