Op 28 mei was het toch voor één dagje prachtig weer, dus trokken wij naar DOK om overdonderd te worden door een impressionante verzameling beloftevolle muzikale acts. De intieme gezelligheid van DOK en een line-up om uw duimen en vingers bij af te likken bleek een uitstekende combinatie. Subbacultcha en Democrazy lieten ons genieten van 50 tinten zomer.
 

Le Colisée

Zomervibe: lekker psychedelisch dagdromen met een sangria in de hand aan de rand van het zwembad omringd door palmbomen. Luister hier.

Le Colisée laat meteen een frisse zomerwind door DOK waaien. Het project rond David Nzeyimana mocht de spits afbijten en daar werden we allemaal spontaan vrolijk van. Hoewel Nzeyimana’s sprongetjes, zowel vocaal als fysiek, ons vaak wat zenuwachtig maakten, kon zijn mijmerende muzikale stijl toch op heel wat appreciatie rekenen.  De Belgen brengen dreampop met een serieuze hoek af als geen ander, zo bewijst ook hun recentste release Vie eternelle en het paradepaardje van de plaat ‘Kojiko’. Le Colisée is trouwens tevens te zien tijdens de Gentse Feesten in Trefpunt.  

Nadia Reid

Zomervibe: Je bent aan het genieten van een zonsondergang op het strand, gezellig met je vrienden rond het kampvuur, wanneer Nadia plots haar gitaar bovenhaalt. Luister hier.

We ontdekten onlangs Nadia Reids album Listen to Formation, Look for the Signs (2015) en waren meteen verkocht. Haar warme, zachte stem kan niet anders dan ontroeren. Bovendien is de Nieuw-Zeelandse een singer-songwriter pur sang met als domein van expertise folky liefdesliedjes die zowel hartverwarmend als hartverscheurend zijn. Met slechts 24 verjaardagen achter de rug zaait de artieste levenswijsheden met de overtuiging van een honderdjarige.

Ook de toeschouwers op DOK leken haar donkere folk wel te smaken. Met Laura Marling in het achterhoofd zochten ze een plaatsje op de tribune om, met een drankje in de hand, langzaam weg te dromen bij de zoete woordjes van Reid.

Soldier’s Heart

Zomervibe: gezellig uitkateren onder een boom bij de vooravondprogrammatie op je favoriete festival. Luister hier.

Na ‘African Fire’ hadden we StuBru-revelatie Soldier’s Heart afgeschreven als het zoveelste indiepop-bandje gefront door een stijlvolle vrouw met een engelenstem dat net iets te conventionele pop lanceert om echt interessant te zijn. We geven onze fout dan ook eerlijk toe. Soldier’s Heart bood ons de meest boeiende set van de dag en Sylvie Kreusch is meer dan gewoon een frontvrouw.

Debuutplaat Night by Night is ondertussen uit en is gewoon prachtig. Live kan Soldier’s Heart echter nog meer overtuigen. Onaardse schone Kreusch kan ons volledig meevoeren naar hogere sferen en laat ons ten volle genieten van de prachtige dag en de gezellige sfeer op DOK. De band biedt de perfecte verhouding tussen catchy en intregerend dromerig. Bovendien lijkt Soldier’s Heart altijd te spelen alsof er een volledige festivalweide aan het luisteren is, en dat kunnen we enorm appreciëren. De rest van de dag zat ‘Savage’ natuurlijk in ons hoofd: *Don’t fuck it up, don’t you ever ever dare. Don’t make it stop, ‘cause that wouldn’t be fucking fair*.

Flavien Berger

Zomervibe: Je totaal van jouw kant van de familie vervreemde Franse neef komt enkele dagen logeren omdat je moeder, in een door alcohol geïnduceerde vlaag van zusterliefde, dacht dat dit een geweldig idee was, maar, ondanks het feit dat je grondig onderzoek van zijn facebookpagina uitwijst dat hij een volledig doorgeslagen weirdo is en hij je op het moment dat hij arriveert al meteen zijn “beats” wil laten horen, kunnen jullie het gelukkig toch wel goed met elkaar vinden. En hij heeft eigenlijk nog talent ook. Luister hier.

Flavien Berger was zonder twijfel de vreemde eend op deze Big Next-dag, zoals, laat ons eerlijk zijn, waarschijnlijk overal waar de jongeman vertoeft. Hij wist echter het publiek te charmeren door zijn gebrekkig Engels en zijn offbeat gevoel voor humor. En zijn steengoeie performance, uiteraard. De Fransman kreeg de gewillige Box meteen aan het dansen op zijn eigenwijze elektronica en bewees dat hij best wel een impressionant vocaal bereik had. Hij wilde zijn publiek meenemen op reis, naar Mars of door oceanen, en slaagde daar betrekkelijk goed in. Zijn vele onderbrekingen en niet echt samenhangende tussenteksten voorkwamen echter dat het publiek volledig kon meegaan in de gewenste trance.

Tsar B

Zomervibe: Dag 4 op een veel te groot festival, wanneer je wilskracht om ten volle te genieten uitgedaagd wordt door dehydratie, slaapdeprivatie en een lichte zonneslag. Luister hier.

Justine Bourgeus, violiste bij School Is Cool, werd in een tijdspanne van slechts enkele dagen herboren, of liever heruitgevonden, als Tsar B, een persona dat al snel epitheta als ‘Belgische indiequeen’ of ‘de Vlaamse FKA twigs’ kreeg toegeworpen.  Haar zwoele R&B van diepe bassen en oosterse invloeden is inderdaad nog vrijwel ongezien in België, maar moet duidelijk nog wat bijgeschaafd worden voor ze zich kan meten met de groten in het veld.  

Haar outfit verdiende echter een tien voor inzet. Onbevreesd betrad Tsar B de ring in een opzichtig boksersjasje, afgewerkt met de bling die een R&B-ster toebehoort, een motief dat trouwens tevens terugkeerde in haar op maat gemaakte handschoentjes. Na het eerste nummer ging de kap af, waardoor een strakke lange vlecht tevoorschijn kwam, na het tweede nummer ging het vestje uit: mooi, netjes, ingestudeerd. Het zijn kleine momentjes als deze die ons doen denken dat Tsar B slechts een product is, klaar om door de muziekliefhebbende Vlaming geconsumeerd te worden. Haar performance mikt op originaliteit van FKA twigs maar blijft vaak hangen in de kitsch van MØ.

We zouden echter kunnen noch willen ontkennen dat ‘Escalate’ toch wel een vette schijf is. Het blijft een nummer dat ons doet hopen dat Tsar B misschien ooit terecht de titel van Belgische indiequeen mag dragen. Jammer dat de rest van de set niet aan deze track kon tippen. Bovendien is Tokio Hotel coveren het jezelf ook toch wel heel moeilijk maken.

18+

Zomervibe: een zwetend zomernachtje clubben. Luister hier.

Enkele maanden geleden lieten we trots het nummer ‘Crow’ aan onze kotgenote horen, zo goed als zeker van het feit dat ze ons zou overladen met bedankingen voor dit nieuw staaltje genialiteit in haar leven. Het enige wat ze uitbracht, was echter: “Is dat nu echt een kraai?” Een “Jep, hoe geweldig is dat!” kon haar echter niet tot ons niveau van enthousiasme brengen. Deze sample is echter een van de hoogtepunten op debuutplaat Trust, die ondertussen ook al dateert van 2014.

18+, zo genoemd vanwege de onderwerpen in hun muziek en gezegend met de virtuele anonimiteit die een ongooglebare naam als dit met zich meebrengt, hult zich liefst in een mantel van mysterie. Ze begonnen hun carrière met obscure youtubevideo’s waarin slechts in bikini geklede barbie-achtige avatars vreemde poses aannamen op een soundtrack van hun muziek. Vreemd maar intrigerend, zoals het een duo dat elkaar leerde kennen aan een art school betaamt. De visuals op DOK bestonden uit een mengeling van home videos, stock images en obscure eigen creaties, die iets vervreemdend hadden, maar vooral het fragmentarische in hun muziek benadrukten. Iets wat, aangezien de samenwerking tussen Samia Mirza en Justin Swinburne  voor dit album zich vooral online voltrok, niet zo buitengewoon is.  

Hun eigenzinnige R&B kan zeker bekoren en hoewel nieuwe plaat Collect niet zo goed onthaald werd als hun debuut, sprongen ‘Gliders’ (“hey girl / heeey girl”) en eerste single ‘Drama’ er ook live uit.  Overdaad schaadt, maar het fascinerende 18+ kan ons voldoende hypnotiseren zodat we amper opmerken dat er niet altijd evenveel variatie in hun set zit.

Foto 18+ (c) Michiel Devijver