Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

REVIEW | WORLD WITHOUT US | VOORUIT

REVIEW | PODIUM
wo 04.05.2016 | 18:00

door Lotte Debrauwer

Wat zou er gebeuren als de mensheid er niet meer was? Met die intrigerende vraag lokte Ontroerend Goed op woensdag 4 mei heel wat nieuwsgierigen naar de Vooruit. Op het programma: de première van World Without Us, het jongste kindje van Ontroerend Goed onder de regie van Alexander de Vriendt.

 

De monoloog wordt afwisselend gespeeld door Valentijn d’Haenens en Karolien de Bleser.  Het uitgangspunt is een ruimteboodschap die de Amerikaanse president in de jaren ’60 de ruimte instuurde. Het bevat een geluidsfragmenten in meer dan 40 talen en een willekeurig allegaartje van verwezenlijkingen van de bewoners van Moeder Aarde. De boodschap doet vandaag erg naïef aan, maar is een mooi kader voor deze monoloog.

 

D’Haenens mocht de spits afbijten op de première. Hij ontpopt zich tot een ware verteller. Zijn aangename stem en smetteloze uitspraak en verstaanbaarheid (overigens niet elke acteur gegeven) zorgen voor een waar luisterplezier. Maar daar blijft het dan ook bij. World Without Us is een monoloog die op een prozaïsche en lyrische wijze de verschillende stadia beschrijft van wat er met de omgeving zou gebeuren als de mensheid er plots niet meer was. Voila. Daar is het dan ook mee gezegd.

 

 

De vertelkracht van D’Haenens is gigantisch, maar toch bleef het publiek niet steeds geboeid. Na een half uur werd het moeilijk om de aandacht erbij te houden. De toeschouwers bleven een beetje op hun honger zitten, ze hunkerden een onverwachte wending, een actie, een uitschieting van d’Haenens’ stem- maar dat alles bleef uit. Met een enorme beheersing en een ongeziene finesse in zijn timing bleef de acteur rustig zijn verhaal vertellen. Een verhaal met te weinig guts, hoewel de opbouw knap in elkaar zit.

 

Dit stuk wil de mensen doen nadenken. Over het hoe. Het waarom. Van ons. Wat steken wij hier eigenlijk allemaal uit? Dit gebeurt vooral wanneer de monoloog beschrijft wat er allemaal niet meer is: ‘Geen verkeerslichten meer die onrechtvaardig kort groen zijn. Geen katers meer. Niemand weet wat missen is.’ Het testament van ene Gaston dat de mensheid overleefde, waarover d’Haenens zo ingetogen en vertederd vertelt, en dat mensen testamenten opstellen omdat ze de gedachte aan een wereld zonder zichzelf moeilijk kunnen verdragen, is ronduit ontroerend.

 

Deze vertelling zou heel goed kunnen werken als luisterboek. Maar de meerwaarde van een theaterstuk gaat hier een beetje verloren. De veelbelovende titel kon de hoge verwachtingen niet inlossen. Toch zit de kracht van het stuk misschien net in het ietwat langdradige, trage en weinig veranderlijke ritme van de tekst. Zo beseffen mensen hoe weinig onze hedendaagse wereld niets-menselijks in zich heeft.

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓