Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

REVIEW | BENT VAN LOOY | HANDELSBEURS

REVIEW | MUZIEK
vr 15.04.2016 | 18:00

door Zoë Hoornaert

De nachtkledij bleef uit, maar Bent Van Looy trakteerde de Handelsbeurs wel op zijn Pyjama Days. Op deze jongste langspeler viert popmuziek hoogtij, zonder ooit melodramatisch of springerig te zijn. Het werd een rijke en veelzijdige plaat, waarin het leven bezongen wordt op een eigenzinnige manier.

 

Dat de man alvast niet aan tunnelvisie leidt is duidelijk: enkele weken geleden presenteerde hij nog zijn eigen verfcollectie bij Boss Paints, schreef colums voor Humo, waagde zich aan mode en schilderkunst en is elke vrijdag te zien als coach in The Voice van Vlaanderen. Stilzitten doet de zanger alvast niet. Ook niet in de Handelsbeurs: “We zijn hier vanavond samen voor een feest van de vreugde. En van de melancholie.” Bent Van Looy presenteert zich meteen als gastheer van de avond met zijn nummers en bindteksten als perfecte versnapering.

 

Van Looy begon als drummer bij Soulwax en was frontman van het guitige Das Pop – een project dat even on hold staat voor de individuele projecten van de bandleden. Met Pyjama Days maakt Bent Van Looy een rijkere opvolger voor Round the bend. Waar zijn eerste plaat nog wat bleef hangen in sobere pianopartijen, blaakt deze Pyjama Days van levenslust. De zanger werd vader en dat strooit wel wat broodkruimels doorheen de plaat. Zo verwerkte hij in Wind is blowing zijn euforie en angst voor het nakende vaderschap. Op Round the bend gaf hij die raad nog gewoon aan andermans zoon met het nummer Young Man (“You hope for her to kiss your mouth / and for him to pay the next round”). De combinatie van deze twee platen blijkt voor de ideale avond te zorgen. Voor One way Dialogue keerden de hoofden van de linker- naar de rechterkant van het podium om daar de zanger achter zijn Wurlitzer plaats te zien nemen (“Het enige instrument dat ik nog echt bezit en waarop ik al mijn nummers schrijf”). Dat hij een van die Belgische zangers is die alle leeftijden de smartphone kan laten bovenhalen, is ook meteen duidelijk. Vooral wanneer het wat rustiger wordt zoals bij de ballade Sink Or Swim en de spotlights zijn geliefde kapsel laten smelten.

 

Het concert veerde door het energieke samenspel van High and Dry en Downtown train. Twee nummers waar Van Looy weer een heerlijke anekdote aanbreit, zodat het een avond verhaaltjes luisteren wordt. Volgens hem is popmuziek dan ook alleswetend. “Nummers op de radio weten perfect wat er aan de hand is wanneer het iets minder goed met je gaat. Een boek of schilderij kunnen dat veel minder”, oppert de zanger. Tegenspreken gebeurt dan ook niet, wanneer zelfs Eventually van Tame Impala anders klinkt op dagen van hartzeer. Dat hij zo’n mindere avond ten huize Van Looy eindigt met een lege bak stracciatella-ijs en een al even lege fles Blue Curaçao, weten we dan ook alweer. De guitige jongen toch.

 

In de Handelsbeurs was het vooral gezellig. De muziek zat lekker, de band was schalks en on point. Er dampte wat wederzijdse dankbaarheid in de lucht bij het afscheid van de man met immer glimmende oogjes. Een traktatie van de gastheer die in de gang zijn muzikale jas over je schouders zou leggen wanneer je weer die gure buitenwereld moet trotseren.    

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓