Drie jaar na Het is klinkt haar derde langspeler Nachtlicht dansbaarder en minder introvert, maar blijven de teksten wonderschoon. Transparant zonder op enig moment naar voorspelbaarheid te neigen. Eefje De Visser slaagt erin om in Vooruit meer als band op het podium te staan, met haar baslijn en stemgeluid als grootse troeven.

Bij de eerste beluistering van de plaat was het even wennen aan die nieuwe sound die Eefje De Visser op haar Nachtlicht produceert. Waar je op Het is met sober gitaarspel meegevoerd werd langs haar begeesterende stem en teksten, duikt Nachtlicht eerder kopje-onder in een psychedelischere sfeer. De zangeres schreef heel wat van haar nummers in Barcelona en aan haar Nederlandse kust – vandaar de vele verwijzingen naar de zee – maar ook in het Gentse werden heel wat zinnen neergekrabbeld. In een kort interview op canvas.be zei ze hierover: "Die losse Gentse vibe wilde ik graag op deze plaat en ik denk dat dat gelukt is. Het risico bestond dat de plaat vlees noch vis zou worden maar volgens mij is ze vlees én vis geworden." Nachtlicht heeft hierdoor een unieke sound die zeker zijn plaats binnen de Nederlandse muziek weet te veroveren. 

Eefje De Visser begint haar set sterk met Wakker. Een nummer dat heel sober begint, met een melodieus stemgegoochel en dan langzaamaan opzwelt. De toon is meteen gezet. Verder durft een intro als die van Stof haast tussen een sample van SBTRKT en Jamie XX in te liggen. Die pompende elektronicapartijen lijken live wat te verwateren, al lost Eefje De Visser dit vocaal helemaal op. Haar stem klinkt rijker, haalt hoogtes die op de plaat minder vol doorklinken en goochelt constant met haar stem. Tussen de synths door lost ze af en toe een adempauze in. Wel is zo een van die nummers die met zijn minimalistische pianopartijtje ervoor zorgt dat donshaartjes rechtop komen te staan, ogen worden gesloten en handen in nekken worden gevleid.

Bovendien worden tijdens het optreden oudere nummers door de Nachtlicht-molen gehaald. Zo blijft onder andere De bedoeling wel dat Feist-gehalte in zich houden, maar klinkt het toch dat tikkeltje ruwer. Net zoals bij Er is en Uit de lucht: de gitaarriffs lijken op te lossen, haar stem meer aanwezig en minder gebroken. Afsluiten doet ze met een intieme en charmante versie van Nee Joh. Het lied van de tweede plaat wordt deftig onder handen genomen. De herkenbare drum valt weg en wordt gehuld in een meerstemmige versie. Een zeer dankbaar bis-nummer.

“Ik kan overal en nergens heen”, zingt De Visser in Mee. Al lijkt ze met deze plaat wel de juiste richting ingeslagen te hebben. Eefje zorgde alvast voor de woorden, maar toont dat ze ook over de geschikte live-présence beschikt om haar gevoelens daadwerkelijk over te kunnen brengen. De balzaal van de Vooruit leek opgezogen in de melodieën die Eefje De Visser met een beredeneerd gemak aan elkaar leek te rijgen.

Mooiste zin: “Ik dans hier langzaam maar zeker tot ik van je ben” – Wakker