Twee weken lang mochten we ons in de Zebrastraat verwarmen met eten aan ’t spit, hippe warme drankjes en heerlijke muziek. Met zo’n scenario zou je verwachten dat iemand een gitaar bovenhaalt en vrolijk Wonderwall begint te spelen, maar we werden toch getrakteerd op iets meer verrassende kampvuurliederen. Ziehier de optredens waar we het meest van genoten:

Marble Sounds – 23/12

Half januari verschijnt de nieuwe plaat, Tautou, en daar kregen we de 23^e een voorsmaakje van. Marble Sounds liet zich van zijn iets vrolijkere kant horen, wij vonden dat helemaal niet mis! Té poppy wordt het gelukkig niet, Marble Sounds heeft nog steeds die verfijning waar we van houden. Wij waren vooral fan van Tout et Partout, een duet met zangeres Renée Sys. De zweverige wissel van Engels naar Frans bleef nog dagen door onze hoofden spoken. Hier en daar werden ook wat oudere nummers naar boven gehaald. Sky High en Leave A Light On bijvoorbeeld, konden niet missen. Waardige kerstnummers die helemaal tot hun recht kwamen in de oh zo gezellige tent. Opnieuw waren we zwaar onder de indruk van zangeres Renée. Als het aan ons ligt mag ze bij Marble Sounds in nog meer nummers opduiken. Jammer van het (heel) luide geroezemoes het hele optreden door, dat nam de beleving toch een beetje weg. Frontman Pieter maakte het publiek er meermaals attent op, en onderbrak zelfs even My Friend omdat het echt wel te gek werd. Wie niet voor de muziek kwam maar gewoon een frisse pint wou drinken, kon dat natuurlijk, maar wij vinden het toch een beetje jammer dat je voor een ticket betaalt om doorheen het hele optreden te praten. Een try-out is natuurlijk ook altijd een beetje aftasten, Marble Sounds heeft dat heel puik gedaan. Wij kijken uit naar Tautou!

Hydrogen Sea – 28/12

Hydrogen Sea dook al meermaals op in lijstjes van de beloften voor 2016, wij snappen waarom. Keyboards, drum, zang. Meer dan deze minieme bezetting was er niet nodig om ons meermaals “amai” te doen mompelen. Hydrogen Sea brengt een ietwat Little Dragon esque vibe. Niet meteen de meest vrolijke nummers, maar schemerachtige, zachte klanken. Wie voelt er zich nu niet een beetje mushy na een liefdeslied als End Up? Wear Out en Only Oleanders werkten iets meer op onze heupen. Met dank aan de doordringende drums, en aan toetsenist Pieterjan, die zich vol overgave smeet bij elk nummer. Daar hebben wij niets anders dan bewondering voor! Hier en daar hoorden we toch wat geluidseffecten die we een beetje overbodig vonden, maar dat maakt zangeres Birsen helemaal goed. In vergelijking met Pieterjan was zij heel ingetogen, bijna verlegen zelfs. Ons hoogtepunt kwam er bij Before I Go. Zowel dromerig als dansbaar, meer moet dat voor ons niet zijn.

Bony King – 01/01

Wie op 1 januari niet in een foodcoma lag na 35657 familiefeesten, kwam luisteren naar Bony King. Bram leek zelf een beetje verbaasd door de rijke opkomst. “Ik had niet verwacht dat jullie hier met zo veel gingen zijn. Ze hebben mij wijsgemaakt dat het publiek hier niet goed luistert naar de muziek. Ik zeg niet vaak iets tussen mijn nummers, maar ik zou jullie toch willen bedanken om zo aandachtig te zijn”, vertelde hij ons op lichtjes ongemakkelijke wijze. Een uur lang wist hij het dankbaar luisterende publiek te bekoren. Voor bepaalde nummers haalde hij ook zijn akoestische gitaar boven, wat door ons warm onthaald werd. Helemaal op zijn eentje, zo merk je toch wat voor een getalenteerd gitarist Bram is. Heel intiem en respectvol, zo viel de sfeer te beschrijven. Wij waren vooral fan van Summer Nights en Sad Rosanne.

Amongster – 02/01

In 2014 kwam de band rond Thomas Oosterlynck nog als één van de winnaars van de Nieuwe Lichting uit de bus. Gisteren kwamen ze zichzelf nog eens bewijzen in het bos. Dromerige melancholie zoals die op dit moment populair is, met veel peper in ’t gat. Hier en daar een bonkende drumslag en een schelle gitaar maken het geheel interessant. Je zou voor minder je oordoppen bovenhalen als iemand met een schroevendraaier zijn gitaar te lijf gaat. Gitarist Jasper Maekelberg kennen we ook van Faces On TV, die eerder deze week op Zebrawoods stond. Wij zijn grote fan van het typische stemgeluid van Thomas, hij wist ons met zijn uithalen meermaals bij het nekvel te grijpen. Studio Brussel hitje Leo raken we wonder bij wonder maar niet beu gehoord. Een mooie afsluiter van twee fantastisch muzikale weken. 

Ondertussen kunnen we onze schapenwelletjes terug opbergen in de kast en de laatste restanten schors uit onze schoenen halen. Zebrawoods 2015 was een geniaal initiatief waar wij enorm van genoten hebben. Hoedje af voor de organisatoren, en hopelijk op naar volgend jaar! 

Foto's: Zebrawoods