Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

REVIEW | GAZ | VOORUIT – MINARD

NONE | PODIUM
za 14.11.2015 | 18:00

door Zoë Hoornaert

Pleidooi van een gedoemde moeder. Een ondertitel die al wat onderhuidse wrangheid en leed in zich draagt. Viviane De Muynck voert in de monoloog GAZ het verhaal van een moeder van een gedode terrorist ten tonele. “Ik mag zoeken wat ik wil, hem recupereren lukt niet meer. Hij is kapot gerecupereerd door wildvreemden.”

 

In het midden staat een vierkante sokkel. Massief en prompt tussen de drie betonkleurige decorwanden geplaatst. Een sokkel zonder standbeeld. Een extra voetstuk zonder verhevene daarop. Viviane De Muynck is er bijna nietig bij. Gehuld in vrouwelijk maatpak en glimmend opgeblonken schoeisel wacht ze tot de oosterse muziek die door de luidsprekers schalt dan toch bruusk stopt.

 

De Muynck brengt een bittere monoloog geschreven door Tom Lanoye. Al sinds midden oktober toert zij met Theater Malpertuis doorheen België. De voorstelling kadert in de herdenking van WO I, maar tracht ook te wortelen in de actualiteit. En laat die sinds gisteren nu net dichterbij zijn dan gewild. Samen trachten ze zo de beweegredenen van een terrorist te doorgronden. Met slechts één centrale retorische vraag: is haar zoon een misdadiger? Of juist een held?

 

In GAZ vertelt De Muynck het verhaal van een moeder van een gedode terrorist. Hij die de gasaanslag in een metrostel in Londen pleegde enkele jaren geleden. Maar al snel is duidelijk dat niet de aanslag centraal staat, maar de wrange naweeën en het gedoemde moederschap. “Had mijn zoon zijn daden gepleegd in oorlogstijd, en in het uniform van ons leger? Hij had een monument gekregen.”

 

Viviane De Muynck is de geknipte dame voor deze rol. Had iemand anders de monoloog gebracht, het was amper zo krachtig en doorwrocht. In het begin blijft ze nog op haar vierkante meter gedijen, maar naarmate de woede meer opborrelt, worden ook de passen driftiger. Zonder hierbij ooit de dramatiek te benaderen. Klein en doordacht, maar daarom niet met minder weemoed in zich. De tekst is dan ook geweldig werkmateriaal. Zinnen zoals alleen Lanoye ze zou kunnen schrijven: krachtig, kritisch en trefzeker. Deze combinatie zorgt ervoor dat GAZ doordacht in het gezicht slaat, maar eerder aan het denken zet dan je over de zere plek te laten wrijven.

 

GAZ krijgt door de actualiteit een extra bittere nasmaak. Was de voorstelling twee dagen later opgevoerd geweest in de Minardschouwburg, het had er anders uitgezien, anders gevoeld. Met deze monoloog heeft Theater Malpertuis zeker iets waardevols in handen. En laat Viviane De Muynck er zijn om het nog dat rijker te maken.

 

 

Voor het geval dat u van plan bent de Gentse binnenstad te verlaten voor dit schoons: hier is GAZ verder nog te zien. 

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓