Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

REVIEW ARE WE NOT DRAWN ONWARD TO NEW ERA

REVIEW | PODIUM
do 08.10.2015 | 18:45

door Roos Pauwels

Toen ik een ticket bestelde voor de nieuwste voorstelling van Ontroerend Goed deed ik dat, zoals gewoonlijk, snel. Die voorstellingen zijn onmiddellijk uitverkocht. Dat betekent dat ik niet heb gewacht tot iemand eventueel zou ingaan op mijn voorstel om mee te gaan. Ik had me proper ingedekt voor een ‘misschien’ en een daaropvolgende teleurstelling. Wanneer ik nu terugblik op het gebeuren, ben ik daar blij om. De ervaring die de voorstelling ‘Are we not drawn onward to new erA’ me gaf, ging diep. Ik ervaarde dat liever anoniem tussen een stel onbekenden.

 

De titel van de voorstelling weerspiegelt al meteen de vorm. Het is een palindroom. Je kan de voorstelling voorwaarts en achterwaarts bekijken. Om niet onmiddellijk alle kruit te verschieten, begint de voorstelling dan ook achterwaarts. En als ik zeg achterwaarts dan mag je dat zeer letterlijk nemen. De bewegingen gebeuren achterwaarts en ook de woorden en zinsconstructies ontsnappen daar niet aan. Dat leidt tot een vervreemdend effect, een intelligente en spannende zet. Ik moet in alle eerlijkheid toegeven dat ik een beetje bang werd voor het voorlopige, doelloze gebrek aan logica. Maar dat neem je aan omdat je vertrouwen hebt in Ontroerend Goed. En terecht. Wanneer de achterwaartse helft is afgelopen, zie je het verhaal in de ‘juiste’ volgorde. De volgorde zoals we het graag hebben, zoals ons brein graag een logisch verhaal opbouwt. We kunnen opnieuw ademhalen, de verwarring is voorbij en we zullen zodra verheldering krijgen. Waar we tot dan toe geraden hebben waarover het verhaal ging, krijgen we nu het resultaat aangeboden. Dat brengt rust, een welverdiende rust voor het publiek dat een halve voorstelling lang kinderlijke verbeelding ophaalde uit het achterhoofd.

 

In een grote projectie zien we het verhaal dat we eigenlijk al zagen, maar dan omgekeerd. Het is op dat moment dat je begint na te denken over de quote in het programmaboekje. De woorden van Kierkegaard weergalmen plots door mijn hoofd: “Het leven moet voorwaarts geleefd worden maar kan alleen achterwaarts begrepen worden.” We streven voorwaarts maar moeten ons herbronnen om onszelf te begrijpen. Los van de vormelijke logica die ons nu van adem voorziet, lijkt de inhoud min of meer nog even van de pot gerukt. De gesprekken doen me lachen, ze zijn absurd. Dat kan ik zeggen omdat ik nu de taal begrijp. Eerder kon ik enkel redeneren op basis van bewegingen die dan nog met opzet onbegrijpelijk waren. Hoewel we de taal en de bewegingen nu begrijpen, lijkt het verhaal even absurd als tijdens de eerste helft. En daar zit nu de essentie van de quote van Kierkegaard. Dat de mens met zijn logica vooruitgaat maar eigenlijk ook blijft stilstaan. We zijn in essentie wat we altijd zullen blijven. Misschien is dat de boodschap, misschien ook niet. Voor mij hoeft het eigenlijk niet logisch en duidelijk te zijn. Ik heb ontzettend genoten van een voorstelling die zich de vraag stelt wat het is om mens te zijn. En dat in mijn eentje tussen een stel onbekenden.

 

 

Foto's: Vooruit & Radio 1

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓