Yorgos (Yannis Papadopoulos in een intense, haast woordloze vertolking) is een tengere jonge man die extreem onder de crisis lijdt.  De manier waarop de camera de hele tijd op hem wordt gericht. Trillerig volgen we hem vanop de rug, we zitten dicht op zijn huid. We kijken door zijn ogen. De hem omringende wereld komt amper in beeld. Het isolement wordt tastbaar. 

De gestelde vraag is niet minder confronterend dan de beelden: want hoe kan je menselijkheid bewaren als je in je eerste basisbehoefte enkel kan voorzien door jezelf te vernederen. Yorgos grist vogelzaadjes uit het voederbakje van zijn kanarie, trekt vuilniszakken open, steelt en wandelt stap voor stap zichzelf kapot. Als in een uitzichtloze langgerekte dodenmars. Eenzaamheid en overlevingsdrang komen samen in uitersten. Hoe ver kan je gaan. Waar stopt alles, waar houdt de zelfvernedering op en wordt het overtroffen door de strijd om het voortbestaan. Wanneer wordt een mens terug helemaal dier? Het is de uiterste consequentie in de allegorische neergang van een jongen die door armoede van elke sociale rol beroofd werd en gereduceerd wordt tot zijn primaire biologische functies. 

Lygizos schetst Yorgos hoe dan ook als een gewone jongen van nu, die even gehecht is aan zijn kanarie als aan zijn mobieltje, die bij een oude man de oppas doet en in zijn vrije tijd schuchter een meisje gadeslaat dat in een hotel werkt. Had het leven beter geweest, was hij allicht in de kunsten gegaan. Af en toe zien we hem dansen en merken we zijn mooie stem op. Eén van de zovele scènes waar je stil van wordt is dan ook die waarin hij met z’n laatste cent in de kerk een kaarsje brandt en met zijn plotse zachte zingen van de Mattheuspassie een biddende vrouw mee in vervoering brengt. 

Compromisloos is hij wel, de Griekse film 'Boy Eating the Bird’s Food'. Honger, armoede en eenzaamheid zwaaien de plak. Anders dan in recente Griekse films ('Dogtooth', 'Attenberg', 'Alps') waar humor, al dan niet absurd, wordt gehanteerd om de harde realiteit te counteren, kiest toneelacteur Ektoras Lygizos ons in zijn ijzersterk filmdebuut uit 2012 ervoor lijnrecht de confrontatie aan te gaan met de catastrofale gevolgen van de economische crisis op de sowieso al zwaar beproefde Griekse bevolking.

Laat het duidelijk zijn: de film toont zich als één lange wanhoopskreet en blijft ook op die wijze nazinderen. Hoe schrijnend de situaties ook zijn, 'Boy Eating the Bird’s Food', is een film die de clichés onderstreept om ze nadien sterk te overstijgen. Ook cinematografisch blijft de film op je netvlies gebrand tot lang na het einde. We volgen Yorgos drie dagen. Jij hebt drie maal de kans de film te gaan zien. Doe dat gewoon. 

De voorstellingen gaan door op woensdag 13, 20 en 27 mei in KASKcinema om 20:30.
Info en tickets vind je hier.