1001 films selecteren die je in je leven moet zien. Dat is geen gemakkelijke opdracht. En toch is het precies wat het boek 1001 Movies you must see before you die van Steven Jay Schneider doet. Van elk genre, en elk jaar sinds 1902 komt er wel iets aan bod. Op die manier dunt Schneider het gigantische filmaanbod toch al heel wat uit.  Maar 1001 films blijven er toch verdomd veel. Een beetje hulp in wat te kiezen doet daarom geen kwaad.  Elke twee weken kiezen wij er daarom eentje uit die toch nog iets extra de moeite waard is.

Le Voyage dans la Lune (1902) van Georges Méliès is de eerste film uit de lijst en, hoewel we verder geen chronologische volgorde zullen aanhouden, de eerste die bij ons de revue mag passeren.

Méliès baseerde zijn film op enkele boeken van schrijver Jules Verne. Een groep mannen in een raket wordt afgeschoten naar de maan met een kanon. Eenmaal aangekomen, merken zij dat de maan niet onbewoond is. Wat volgt, zijn de komische avonturen van de groep.

Met slechts 14 minuten speeltijd, is deze klassieker een mijlpaal in de filmgeschiedenis. Het is niet voor niets dat Scorsese met zijn Hugo (2011), die zich ook op de lijst bevindt,  praktisch een liefdesbrief aan Méliès en zijn werk schrijft. Het beeld van de raket die het maanmannetje in zijn oog raakt is absoluut iconisch, en blijf je onthouden na het zien van deze prent.

Naar de huidige standaarden kan je natuurlijk heel wat aanmerken op deze stille film. Toch valt er ook nu nog heel wat te genieten. Creatief, satirisch en vol met beelden die je bijblijven, doet het stuk je zijn ouderdom bijna even vergeten. Het dramatische acteren, de statische camera en de decors doen aan een toneelstuk denken. Ook is er in het verhaal meer te vinden dan aan de oppervlakte zou lijken. De wetenschappers en ruimtevaarders worden niet heel de tijd zo’n positief daglicht gesteld   en er zijn wat anti-imperialistische ondertonen. Dat Le voyage slechts enkele jaren na het ontstaan van het medium is uitgebracht, maakt het des te impressionanter.

Méliès was destijds de enige die de narratieve mogelijkheden van de film inzag. Voorheen waren mensen gefascineerd door beweging, en keek men naar korte stukjes gefilmd uit het dagelijkse leven. De regisseur, schrijver en acteur liet het documentaire-aspect vallen en creëerde zo de eerste sciencefiction film ooit. Dat is niet de enige verandering die de man voor de industrie meebracht. Le voyage was toen ook opmerkelijk voor zijn lange duur en grote productiewaarde. Bovendien zien we hier het ontstaan van de special effects. Mélies had een verleden als goochelaar en gebruikte dat om  personen en voorwerpen in de film te laten ontploffen en om ze te doen verdwijnen.

In 1993 vond men een handgekleurde versie van het stuk terug, die men gerestaureerd en van een nieuwe soundtrack voorzien in 2011 uitbracht. Als het mogelijk is deze versie in handen te krijgen, dan is die zeker aan te raden. Als er iets duidelijk blijkt uit de moeite die nu nog genomen wordt om dit oude werk weer in ere te herstellen, dan is het wel dat de verbeeldingskracht van iemand als Méliès nog altijd tot ons spreekt. Dus waar wacht je op? Neem even de tijd op deze parel te bekijken, al was het maar omdat je op amper een kwartiertje een van de grootste filmklassiekers aller tijden hebt gezien.