Je hebt het misschien al eens gelezen: “Gent: UNESCO City of Creative Music”. Met tientallen locaties, organisaties, labels, boekingskantoren en een hoop jong volk dat staat te springen om gehoord te worden, lijkt die titel niet meer dan verdiend. Sinds 2011 kan echter ook nog “showcasefestival” toegevoegd worden aan bovenstaand rijtje. En wat voor één. Dit jaar programmeerde GLIMPS niet minder dan 60 artiesten uit 17 verschillend landen, verspreid over 3 dagen en 11 locaties. Voorzichtig manoeuvrerend tussen “kiezen is verliezen” en “spijt komt altijd te laat” begaven wij ons richting het onbekende. Een overzicht van onvergetelijk naar overtuigend:

These Ghosts (Zaterdag, Trefpunt)
Indiepop met een eigen smoel, het is soms ver te zoeken tegenwoordig. Wij vonden het onverwachts op het podium van Trefpunt, in de gedaante van goed doordachte melodieën, een geloofwaardig stemgeluid en meer dan degelijke songs. Oke, de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we slechts het laatste kwartier van deze set hebben meegepikt. Toch hadden deze geestige (hebdem?) Britten niet langer nodig om ons te overtuigen. Beluister hiernaast Where Two Lines Meet en knik instemmend. These Ghosts was dan ook meteen de eerste en enige band waarvan we zijn ingegaan op de veelgehoorde zinsnede “Come and see us, we have cd’s”.

David Douglas (Zaterdag, Trefpunt)
We kenden de Nederlandse knoppendraaier David Douglas wel al langer, dus voor de ontdekking waren we hier niet. Waar we wel voor kwamen: dansen. En daar slaagde David Douglas in zoals geen enkele andere band op Glimps deed. Vanaf hitje Higher bouwde hij zijn set organisch op naar een climax die steeds rauwer en intenser voortschreed. De occasionele live trompet was een leuk extraatje, maar eerlijk, weggeblazen waren we toch al.

The Wands (Zaterdag, Charlatan)
We konden een initieel lachje niet onderdrukken toen we The Wands aan het werk zagen op het podium van de Charlatan. Een psychedelisch kleurenpalet van bloemetjeshemden, langharig tuig en een enkele snor doemde voor ons op, het stereotype beeld van de garagerocker tot het uiterste drijvend. Hoewel deze band dan wel niet meteen de coolness heeft van een standaard garagerockband als Allah-las of The Growlers, brachten ze wel een meer afwisselende sound dan eerder genoemden. Psychedelische jampartijen werden daarbij afgewisseld met uptempo riffs, catchy melodieën en goedgemikte hooks.

B R I Q U E V I L L E (Donderdag, Handelsbeurs)
Alle contradictie ten spijt, maar het gaat goed in het rijk der duisternis! Sludge/doom/drone bands schieten Amenragewijs als paddenstoelen uit de grond, en ook B R I Q U E V I L L E toont zich een trouwe discipel. Dat ze daar zelfs behoorlijk ver in gaan valt op te maken uit de zwarte capes, gouden vogelmaskers en ronduit epische podiumpresence. Hoewel de sporadische zang gerust nog wat sporadischer mocht en de opbouw iets afwisselender, zagen we een concert dat qua sfeer en intensiteit niet hoeft onder te doen voor groepen als The Black Heart Rebellion, Oathbreaker en consoorten.

Eaux (Donderdag, Handelsbeurs)
Dit trio uit Londen kreeg de eer om zowel donderdag als vrijdag Glimps plat te spelen. Wij kozen voor donderdag en spijt hebben we in ieder geval niet gehad. Onder het nerveuze schijnsel van kleurrijke visuals werd analoog verzoend met elektronica, dansbaar met duister en pompende beats met gelaagde synths. Dit alles opgesmukt met een theatrale zang, die we niet altijd even hard wisten te appreciëren. In ieder geval: wie een halflege Handelsbeurs in tien minuten aan het dansen krijgt weet dat hij iets goed heeft gedaan.

Get Your Gun (Vrijdag, Charlatan)
De niet bijster vrolijke Denen van Get Your Gun wisten de Charlatan al na enkele seconden te overtuigen van hun apocalyptisch betoog. Niet dat iemand had durven weglopen. Diepe slepende drones, een baard met grote B en een houding die nog het meest weg had van een groep missionarissen waar zelfs lepra bang voor zou zijn. Hoewel het geheel eerder bezwerend en repetitief was, werd ook plaats gemaakt voor berekende uitspattingen die op die manier des te harder aankwamen.

Aloa Input (Vrijdag, Handelsbeurs)
Het is wel vaker zo dat je bij een showcasefestival heen en weer huppelt tussen uitersten. Soms duurt het dan ook eventjes voor je geest gereset is voor het volgende avontuur. Bij Aloa Input duurde dit echter wel iets langer dan normaal. Hoe ongrijpbaar de sound van deze band is (denk aan uptempo indiepop en zomerse elektronica in een flipperkast), zo aanwezig is de speelse levenslust waarmee ze ons na een kwartier dan toch helemaal mee hadden. De Handelsbeurs werd daarmee omgebouwd tot een excentrieke speeltuin, inclusief visuals van bloemkolen en andere groenten. Waarom ook niet.

Bajzel (Zaterdag, Charlatan)
Twee minuten te laat waren we. En toch zag de man op het podium van de Charlatan er uit als iemand die halfweg een marathon beseft dat zijn trainingsprogramma misschien toch niet zo waterdicht was. Nog eens twee minuten later hadden we meteen door waar al dat zweet vandaan kwam. De sympathieke Pool danste zich een weg door zijn set, beladen met een verzameling loopers, gitaarpedalen, geflipte beats en opzwepende riffs. De dreiging van de gimmick zorgde ervoor dat we deze electropunk meets Balkanmuziek eerder als “grappig” zouden bestempelen, maar dan wel het soort waar we graag onze dansschoenen voor bovenhalen.

’T was weer tof Glimps, tot volgend jaar!