Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

REVIEW I SHARON VAN ETTEN I HANDELSBEURS

REVIEW | NONE
do 20.11.2014 | 23:00

door Ewoud Vermote

Het moet ongeveer al de vierde keer zijn dat Sharon Van Etten dit jaar in een Belgische zaal staat. Keer op keer waren de reacties positief, dan wel enthousiast, dan wel uitbundig. Een mens zou voor minder nieuwsgierig worden. Wij gingen kijken in de Handelsbeurs en zagen een overwegend goed concert, gedragen door een sterke vrouw die haar leed perfect weet om te buigen naar iets moois. 

Het voorprogramma diende zich aan in de vorm van een potige dame, vergezeld door gitaar en slide gitaar. Met een achteloos gemak fingerpickte Marisa Anderson zich een baan door instrumentale blues, folk en country. Ter compensatie van de ontbrekende zang werd ieder lied voorafgegaan door een inleidend verhaal, over duivels, desolate plekken en mushrooms. Now you know the story I don’t have to sing it. So whe’ll just listen to it. Damn right, Marisa.

Zo potig was het voorprogramma, zo schriel is de getormenteerde indiefolkkoningin Sharon Van Etten. Al vier platen lang schrijft Van Etten zich de ziel uit haar lijf, en met Are We There lijkt ze eindelijk de weg naar het grote publiek te hebben gevonden. Die bevestiging vonden we in een aardig volgelopen Handelsbeurs.

Schriel, allemaal goed en wel, maar een tekort aan zelfvertrouwen kan haar in ieder geval niet verweten worden. Met een aandoenlijke vorm van spontaniteit en charme kreeg Van Etten het doorgaans afstandelijke Vlaamse publiek al snel op haar hand. Toch bleef het eerste deel van haar set eerder braafjes en ingehouden. Neem nu bijvoorbeeld Taking Chances. Waar de harmonieuze klaagzang op plaat een van de sterkhouders is, kwam deze live terecht in een makker straatje waar we slechts weinig bij voelden. Het breekpunt kwam er echter met Break Me. Hier sloeg de bitterzoete melancholie, waar Van Etten reeds zoveel pareltjes uit boetseerde, wel degelijk aan. Niet in het minst door de magie die ontstond tussen de muzikanten, eenmaal het refrein werd ingezet.  

Na een solo intermezzo waar ze enkele liedjes puurde uit de piano, kwam de band terug op het podium voor de epische afsluiter Your Love Is Killing Me. Daarmee kregen we de (ietwat masochistische) Van Etten te zien die we ook op plaat zo kunnen waarderen. Break my legs so I won't walk to you / Cut my tongue so I can't talk to you / Burn my skin so I can't feel you / Stab my eyes so I can’t see. Geloofwaardig, slepend en emotioneel werd de set uitgeleid, een enthousiast publiek achterlatend dat stampvoetend om bis riep. Die bis kregen we in de vorm van Give Out en haar grootste “hit” Serpents, beiden afkomstig uit derde album “Tramp”.

“There were good times. I swear it.”, besloot Sharon Van Etten op een bepaald moment. Ach, hoe graag we haar eens een goede knuffel zouden geven, trakteren op een warme chocomelk, zeggen dat alles wel goed komt. Maar tot die tijd zullen we maar gewoon ticketjes blijven kopen voor haar shows. En de volgende die haar kwetst krijgt met ons te maken.

 

 

Foto's: Tiffany Devos 

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓