Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

REVIEW | MOGWAI | VOORUIT

REVIEW | MUZIEK
wo 29.10.2014 | 20:00

door Vanessa Geerardyn

De Schotten van Mogwai waren in het land en dat hebben alle decibelmeters in de Gentse Vooruit geweten! Gitaren, een perfect afgestelde bass, een beetje elektronica, een fantastische drummer, een hele hoop distortion en een indrukwekkende lichtshow, meer hebben zij niet nodig om de vooruitzaal in de juiste sfeer te laten baden.

 

Volgend jaar bestaat Mogwai 20 jaar, maar na die 20 jaar is hun symbolische kaars nog lang niet uitgeblazen. In 1997 merkte het publiek hen voor het eerst op door de release van de debuutplaat “Young Team”. Het vijftal beleefde hierna enkele topjaren, overtuigde zowel critici als publiek en werd al snel een gerespecteerde band in het genre. Later werden ze ook een inspiratiebron voor nieuwe generaties, zoals Explosions In The Sky. Na zeven albums doorheen de jaren kwam dan eindelijk het achtste studioalbum ‘Rave Tapes’ uit. Tien nieuwe nummers, opgetrokken uit hun kenmerkende machtige gitaargeluiden, maar ook met opvallend meer georiënteerd op beats. 

 

Het voorprogramma was een akoestische set van de Schot Robert McArthurHubbert, beter bekend als RM Hubbert. Tijdens de set was er veel geroezemoes waardoor, ondanks zijn aanstekelijke getokkel, de gitaarklanken niet verder reikten dan de eerste rij mensen. Zijn gitaar en stem hadden de charme van een volleerd singer-songwriter, maar ontbrak een tikkeltje kracht als voorprogramma voor de vijf mannen die zouden volgen.

 

Starten deed Mogwai met “Heard About You Last Night”.  Velen zaten echter te wachten op het bekendeTake me Somewhere Nice” - meteen ook metaforisch voor wat het publiek verwachte van het hele optreden. De zachte, maar diepe noten die uit de gitaar van John Cummings kwamen zetten direct de sfeer. Het publiek antwoordde hoofdwiegend, al dan niet met gesloten ogen en dat tot aan het einde van het optreden. Na de wegdroommelodieën van deze eerste nummers was het toch afwachten tot de befaamde oerknal. En die kwam er met “Christmas Steps”. Als een kerstpakje maakte de groep het pakje tergend traag open, hoewel we maar al te goed wisten wat er in zat.

 

Ook hun nieuwste album - Rave Tapes – werd met grove gitaarritmes aangekondigd.”Remurdered” - één van de nummers op hun nieuwe album- verraste ons met analoge synthgeluiden die hun muziek een zo mogelijk nóg sterkere ruggengraat gaven. Er zijn nog vertrouwde elementen te herkennen in hun nieuwste album, zoals de verbazingwekkende eb en vloed in het nummer “Mogwai Fear Satan”.

 

 

Mogwai, als geïsoleerd geval in hun soort, voelt op dit moment aan alsof ze nergens anders heen kunnen met deze muziek. Afgelopen jaar hebben ze zwaar gewerkt op het visuele aspect van hun nummers, zoals het live optreden van “Zidane”, de soundtrack die gebruikt werd in de documentaire “Zidane, un portrait du 21e siècle”. Misschien heeft het cliché dat instrumentale bands “soundtracks creëren voor films die niet bestaan” ​hierin een kern van waarheid. Een waarschuwende benadering die de zwakke echo’s van deze dappere band overstemt. Mogwai een band van binnen uit.

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓