Cultuurplatform
van Urgent.fm
en cultuur- en onderwijspartners van de stad Gent

contact
partners

Recensie: tauberbach @NTGent

NONE | PODIUM
vr 18.04.2014 | 18:00

door Elien Arckens

tauberbach, de nieuwste voorstelling van Alain Platel werd reeds uitermate lovend beschreven als een "vuilnisbelt vol brute poëzie" (De Standaard; *****), "een hartroerend jongleurspel, tevens passiespel" (Knack Focus; *****), maar is bovenal een lofzang op de waanzin.

 

De schoonheid van het lichaam, de wreedheid van onze menselijke handelingen, het vuur dat ons verbinden maar evengoed verscheuren kan,... allemaal aspecten die belichaamd en in wartaal uitgekraamd worden in tauberbach. Elsie de Brauw vertolkt Estamira,  een schizofrene vrouw die in Brazilië op een vuilnisbelt leeft en er een unieke manier van communiceren met haar omgeving heeft ontwikkeld. De vijf dansers die haar omringen bevinden zich tegelijkertijd in haar hoofd als op scéne, ze ziet ze maar kan ze niet vatten, het zijn (haar) onderdrukte duivels die boven komen drijven, ze regeren in deze wereld waar alle vorm van beschaving verstek heeft gegeven; ze omarmen haar, ze verbijten haar; ze zijn wat ze het beste kent, wat ze altijd gevoeld heeft, maar niet langer erkennen kan: de waanzin.

 

Een mannelijke stem spreekt haar toe, weet wat ze denkt en voelt wat ze voelt maar staat er toch los van. Hij lijkt een alziend oog, een laatste vorm van redelijkheid die haar tart. "Go to hell!" schreeuwt ze tegen het alles in het niets; "Go to heaven!"  bemiddeld de stem." Een dialoog ontstaat: "Fuck you! Goooo. to. hell!"  -- "Who do you think you are?" vraagt hij ernstig -- "Who do YOU think you are?" roept ze onmiddelijk terug. Enkele seconden later gevolgd door: "My ear is not a toilet, sucker!", veruit de meest geniale zin uit het hele stuk. Belichaamd door Alain Platel's kenmerkende 'bastaarddans' kunnen we ons inderdaad afvragen: wie zijn wij om te oordelen over wie zij is? Is de waanzinnige de gek, of bevinden wij als gecultiveerde NTG-ganger ons juist op de brute vuilnisbelt van die vreselijk saaie en beperkte beschaving?

 

"The world is unfair!", "I do not belong here!" , "I'll stay" wisselen elkaar af middenin de dansers en hun vurig communicatiespel. Het lichaam staat centraal, en op een bepaald moment vertolkt zelfs één van de dansers via een slow- and fast-motion spel de fantasie die achter het gezoem van een (vuilnisbelt)vlieg schuilgaat. 

 

"I am happy!" klonk nog nooit zo triest. En toch had tauberbach tegelijkertijd een immense levenskracht, een kleurrijke vitaliteit, en zelfs hilariteit, die er nooit zo pijnlijk paradoxaal en stevig had kunnen staan zonder het uitermate sterke acteerwerk van Elsie de Brauw en de extreme inleving van de dansers. 

 

"FIRE FIRE will bring this all down!! "  -- "And where will you be?" -- "I ... will ... be ... in the midst.": kracht in destructie; schoonheid in lelijkheid; vrijheid in waanzin. Dát is tauberbach, en waarschijnlijk ook één van de beste theatervoorstellingen van 2014!

 

↓  GERELATEERDE ARTIKELS  ↓