Son Of A Gun bestaat uit 3 muzikanten: leadgitaar en mandoline worden verzorgd door Pol Depoorter (o.a. Willem Vermandere), de zang en rythmgitaar door Matthias Depoorter (o.a. Elder Tree), tevens de zoon van Pol. Bassist en backing vocalist Mich Verbelen (o.a. Raymond van het Groenewoud) vervolledigt dit muzikaal trio dat “all things Americana” brengt.

Deze anciens, en Matthias, brengen hun muziek zeer stoïcijns. Het trio zit neer, terwijl ze in een akoestische set een mengeling van jazz, country, blues en rock & roll uit de jaren ’60 spelen. Veel show is hier niet aanwezig. Het publiek wordt af en toe bedankt en buiten de voorstelling van de muzikanten op het einde van de set is er weinig tot geen interactie met het publiek. Het publiek, waarvan het aantal de 30 personen nauwelijks overschrijdt, lijkt dat echter te appreciëren. Zij komen hier voor de muziek, niet voor de performance.

Son Of A Gun zelf amuseert zich tijdens hun set. Kleine technische foutjes worden weggelachen en de set zit voor de muzikanten vol insiders. Vrolijke jingles, zoals ‘Wheel Hoss’ van Bill Monroe, worden afgewisseld door gewichtigere nummers zoals ‘Oregon’ van Tucker Zimmerman, waarna het dromerige ‘If I Had a Boat’ van Lyle Lovett wordt ingezet. Matthias Depoorter rapt zelfs een vers van ‘Dommestik en Levrancier’ van ’t Hof van Commerce onder de beat van ‘Subterranean Homesick Blues’ van Bob Dylan. Het publiek ontvangt deze mash-up met een stevig applaus. Afsluiten doen ze met het bisnummer ‘Salade de Fruits’ van Bourvil.

Son Of A Gun brengt een zeer gevarieerde set met verschillende genres die, zoals ze beloven, “all things Americana” vertegenwoordigt. Wie hier voor een show komt, zal echter teleurgesteld naar huis terugkeren. Son Of A Gun brengt hun muziek pur sang in een georkestreerde jamsessie. Wat ze wél garanderen, is een gezellige avond met goede ouderwetse rock & roll.

Tanguy Verbelen