Dirty Three is goed. Dat is toch het eerste dat we kunnen stellen. Na het schitterende concert in de AB in Brussel is onze geliefde Vooruit op zondag 18 november aan de beurt. De support wordt voorzien door Zun Zun Egui.

Voor de mensen die nog niet van deze band gehoord hebben geef ik een korte introductie. Dirty Three is de band rond Warren Ellis, Jim White en Mick Turner. Warren Ellis, de violist en frontman van de band, zullen vele mensen kennen als de man met de grote baard bij Nick Cave & The Bad seeds en Grinderman.  Jim White kennen we als sessiedrummer voor onder andere PJ Harvey (op haar album White Chalk). Mick Turner, de gitarist van dienst, is tevens schilder en solomuzikant.

Dirty Three is puur instrumentale muziek. Bovendien staat niet een gitaar, keyboard of MacBook centraal, maar een viool. De muziek is dan ook even etherisch en zwevend als de viool zelf kan zijn. De drummer komt met originele drumpatronen die véél meer doen dan enkel de maat houden en de gitarist komt ook met uiterst interessante ondersteuning aan de viool door mooi buiten de lijntjes te kleuren van het gewoon gitaarspelen. Dirty Three roept onmiddelijk penseelstreken en uitgebreide kleurenpalleten bij mij op. Het zou dus evengoed de soundtrack van het Musée d'Orsay in Parijs kunnen zijn.

Dit is zeker een aanrader voor de fans van bands als psychedelische Pink Floyd en King Crimson maar zeker ook van experimentele bands als 65DaysofStatic en The Mars Volta. Dit is ook een aanrader voor de fans van het werk van Nick Cave & The Bad Seeds en hun album "No More Shall We Part".

De mensen die wachten tot de zanger begint te zingen blijven beter thuis.