Met hedendaags muziektheater is het er vaak helemaal op of behoorlijk eronder. ‘Un Ballet Réaliste’ is een ode aan Jean Cocteau’s avant-garde klassieker ‘Parade’ en is gelukkig een schot in de roos. Sfeervol, absurd, grappig en melancholisch maar boeiend van begin tot het einde.

Jean Cocteau, avant garde-kustenaar pur sang staat al sinds 6 december centraal in de Bijloke. Gisteren ging in het kader van dat festival het stuk ‘Un Ballet Réealiste’ door Les Trois Sirènes in première. Moeilijk om te zeggen waar het over gaat, omdat het over veel gaat. Punt is dat het een ode is aan het avant-garde theater van Jean Cocteau uit de ‘roaring twenties’. Meerbepaald zijn stuk ‘Parade’, een grensverleggende productie die Cocteau in samenwerking met Eric Satie, Pablo Picasso en Leonide Massine maakte, maar nu dus in een modern jasje werd gestoken door regisseur Chris Koolmees.

Drie harpistes, verkleed als macabere clowns, maken absurd muziektheater en zuigen je mee in hun wereldje van muggenlarven, onverwachte geboortes en militaire zelfmoord voor beginners. Er gebeurt constant iets op het podium. Zoveel kleins ook, dat je wou dat je dichter op het vel van de spelers zat. Misschien de eerste keer dat de verder uitstekende zaal van de Bijloke wat te groot was.
De voorstelling herinnert je aan het Parijse Varieté-theater van de vorige eeuw met wat slapstick en clownerie. Maar je denkt evenveel aan de drie heksen uit Shakespeare’s Macbeth die boven hun ketel geestelijk onstabiel staan te wezen en complotten te smeden. Die combinatie van twee werelden blijkt een heel interessante match te zijn. Minstens even interessant is het gebruik van projectie in de voorstelling. Twee projectors aan de muren en een camera in het midden worden constant en functioneel gebruikt, iets wat niet altijd het geval is in dit soort theater. Het draagt allemaal bij tot dat onvergetelijke sfeertje van het stuk. De camera wordt zoomt in op krioelende larven, gaat over naar een clowneske bevalling voor het recht op het publiek gericht wordt, dat als geesten in een donkere zaal zit te kijken. Onvergetelijke beelden, begeleid door de imposante zangstemmen van de dames.

Regisseur Chris Koolmees heeft een intrigerende productie gemaakt met een uniek sfeertje en veel zang- en muziektalent.De voorstelling is zaterdag 14 december nog te zien om 15 uur. Een aanrader, zeker als je eens cultureel avontuurlijk wil doen.